صوفی‌نامه؛ التصفیه فی احوال المتصوفه
صوفی‌نامه؛ التصفیه فی احوال المتصوفه اثر قطب‌الدین ابوالمظفر منصور بن اردشیر عبادی، کتابی است به فارسی که در آن به تفصیل، در باب اهل تصوف و رفتار و کردار و اصطلاحات آنان، بحث شده است.
| صوفی‌نامه؛ التصفیه فی احوال المتصوفه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عبادی، مظفر بن اردشیر (نویسنده) یوسفی، غلامحسین (محقق) |
| ناشر | سخن |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1368ش. |
| چاپ | چاپ يکم |
| موضوع | آداب طريقت - متون قديمي تا قرن 14
تصوف - متون قديمي تا قرن 14 نثر فارسي - قرن 6ق. |
| زبان | فارسي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ع2ت6 / 289/2 BP |
همچنان که از مقدمه کتاب معلوم می‌شود، این اثر در حقیقت نظر یکی از علمای معروف عامه را که خود به اهل طریقت اعتقاد دارد، نسبت به تصوف در قرن ششم آشکار می‌کند و چنان که مؤلف خود در مقدمه و نیز در خلال کتاب مکرر تصریح کرده، خواسته است این کتاب را به زبانی ساده و همه کس فهم بنویسد که همگان از آن بهره ببرند و در حقیقت نیز چنین است[۱].
آنچه مؤلف در هر باب کتاب بیان کرده، روشن و مفهوم است و اکثر در پایان هر مبحثی از خدا آرزو می‌کند که ما را بدین صفت متحلی گرداند. فصول مختلف کتاب، حاوی تمثیلاتی است که مانند دیگر نویسندگان صوفی‌مشرب و هم به شیوه واعظان برای تفهیم معنی بکار برده است[۲].
برخی از جمله‌ها که از کتاب نقل می‌شود، نموداری است هم از نثر نویسنده و هم از طرز تفکر او در باب مسائل عرفانی[۳].
نثر کتاب، مانند دیگر آثاری که در تصوف نوشته‌اند، ساده و روشن است و فقط در مواردی نادر و معدود، اندکی موزون و مسجع شده است که شاید متأثر از شیوه بیان نویسنده در وعظ و تذکیر باشد[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.