علوان، عبدالله بن ناصح
عبدالله بن ناصح علوان (1928-1987م)، عالم، فقیه، مربی و واعظ بزرگ سوری
| علوان، عبدالله بن ناصح | |
|---|---|
 | |
| محل زندگی |  سوریه |
ولادت
در سال 1928م در محله قاضی عسکر در حلب سوریه در خاندانی پارسا به دنیا آمد، نسبش به علی زین‌العابدین بن حسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم‌السلام) می‌رسید.
تحصیلات
او زیر سایه پدر خویش سعید علوان تربیت یافت. مردم حلب و مناطق دیگر برای معالجه نزد پدر او می‌رفتند. پدرش دکتر و دارو ساز بود و مردم را با گیاهان و مرهم ها درمان می‌کرد.
پس از پایان تحصیلات ابتدایی، تحصیلات علوم شرعی را در دبیرستان شرعیه آغاز کرد. که در آن زمان به دلیل نام سازنده آن خسرو پاشا به خسرویه معروف بود.
وی در سال 1949م مدرک متوسطه شرعی گرفت و در سال 1952م از دانشکده اصول دین دانشگاه الازهر مصر گواهی کارشناسی و در سال 1954م مدرک کارشناسی ارشد خویش را از این دانشگاه دریافت نمود.
وی در سال 1954م در دوران ریاست جمهوری جمال عبدالناصر در مصر دستگیر گردید و نتوانست تحصیلات عالیه خود را در مصر به پایان برساند.
او پس از مدتی دکترای خود را از دانشگاه سند پاکستان با عنوان فقه الدعوة و الداعیة دریافت نمود.
شیخ عبدالله از سال 1954 با عنوان معلم تعلیم و تربیت اسلامی در مدارس متوسطه حلب به کار مشغول شد. او همچنین با افکار الحادی که در آن دوران و در دوران اتحاد سوریه و مصر ظاهر شده بود به مقابله پرداخت. او توانست در انتخابات منطقه خود موفق گردد که باعث ارتقای منزلتش نزد مردم شهر حلب گردید.
وی سخنوری فصیح بود و در مسجد عمر بن عبدالعزیز دروس فقه و سیره را به صورت دوره‌ای تدریس می‌کرد.
او با علمای سوریه ارتباط خوبی داشت و از شهری به شهر دیگر می‌رفت و خواستار وحدت کلمه علماء بود.
وفات
وی پس از یک دوره بیماری طولانی در بازگشت از پاکستان درگذشت و در ساعت نه و نیم صبح روز شنبه پنجم محرم الحرام سال 1408ق برابر با 29 اوت 1987م در جده، بیمارستان ملک عبدالعزیز درگذشت.
آثار
پانويس