بهبهانی، محمدجعفر بن محمدعلی
| نام | بهبهانی، محمدجعفر بن محمدعلی |
|---|---|
| نامهای دیگر | آقا محمدجعفر بن آقا محمدعلي بن وحيد بهبهاني
آل‌آقا، محمدجعفر بن محمدعلي |
| نام پدر | |
| متولد | / 1178ق |
| محل تولد | |
| رحلت | / 1259ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | فضايح الصوفية ؛ بضميمه تنبيه الغافلين و ايقاظ الراقدين |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10981AUTHORCODE |
محمدجعفر بن محمدعلی بهبهانی (متولد شب چهارشنبه 26 جمادی الآخر 1178 هجری در کربلا – متوفی 1259 در کرمانشاه) از عالمان فقه و اصول شیعه و از مخالفان صوفیه و صاحب کتاب فضایح الصوفیة.
خانواده، تولد و وفات
او فرزند بزرگ مرحوم محمدعلی بهبهانی بود و در شب چهارشنبه 26 جمادی الآخر 1178 هجری در کربلا متولد شد.[۱] و در 1259 در کرمانشاه از دنیا رفت. او در آرامگاه خانوادگی آل آقا در مسیر زائران کربلا مدفون است.[۲]
اساتید
با پدرش به ایران رفت و مدتی در قم در خدمت میرزا ابوالقاسم جابلاقی معروف به میرزای قمی و صاحب کتاب قوانین الاصول، شاگردی کرد. پس از میرزا مدتی را نزد پدرش زانوی تلمذ بر زمین زد. مدتی هم از درس میر سید علی طباطبایی بهره برد[۳]
روحیات
برادرش احمد کرمانشاهی(آل آقا) صاحب کتاب مرآة الاحوال درباره وی می‌نویسد: امامت جمعه و جماعت و اجرای حدود و امورات شرعیه به خدمتش مرجوع و به آئین شایسته به انجام می‌رسانند، و بسیار گوشه‌گیر و عزلت طلبند، و در مجلس تا به حد ضرورت نرسد لب به سخن نمی‌گشایند، ادنی تلمیذش اگر با او دعوی همسری بلکه برتری کند اصلا ملول و رنجور نمی‌شوند، و بسیار است که در عالی مجلسش شاگردان لب به افاده گشوده‌اند و آن بزرگوار از جمله مستمعان است، غضب را گاهی در مزاجش راهی نیست، هرکه با او بدی کند به جز احسان چیزی نمی‌یابد. بعد از والد بزرگوار هرکه اندک سواد عربی داشت، علم علم را برافروخت و کوس لمن الملک را نواخت، به جز آن یگانه آفاق، با آنکه مجتهد علی الاطلاق بود با احدی _به طوری که شیوه علمای دنیادار است_ سوء رفتار ننمود، بلکه می‌دیدم که در دل بسیار خوش بود که شاید این حرکات معین انزوا و گوشه‌گیری او شود، و لکن (ابی الله الا ان یتم نوره.)[۴]
آثار
صفحه 10 و 11 فضایح الصوفیه. حجم مقاله 350 شد.
پانویس
منبع مقاله
بهبهاني، محمدجعفر بن محمدعلي، فضايح الصوفية، به ضمیمه تنبیه الغافلین و ایقاظ الراقدین تألیف محمود بن محمدعلی، انصاریان، قم، 1413 ق.