عصر الظهور
عصر الظهور اثر عربى على كورانى (تألیف 1407ق) به تحليل و بررسى عميق پيرامون وقايع دوران ظهور و نقش اقوام مختلف به‌ويژه ايرانيان در آن دوران اختصاص دارد.
| عصر الظهور (عربی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کورانی، علی (نویسنده) |
| ناشر | دار الهدی |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1430 ق |
| چاپ | 3 |
| شابک | 978-964-8222-66-1 |
| موضوع | آخر الزمان
محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - مهدویت - انتظار |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224 /ک9ع6 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انگيزه تأليف، ارائه سيمايى از عصر ظهور حضرت مهدى(عج) و قيام مقدس آن حضرت با استفاده از آيات و روايات است.
ساختار
كتاب با مقدمه مؤلف آغاز شده است. مطالب كتاب فاقد تبويب و فصل‌بندى است.
مؤلف با پژوهشى ژرف و تحقيقى انديشورانه و دور از تعصبات افراطى و پيشداورى‌هاى ناروا، كوشيده است تا سيماى روشنى از حوادث و پيشامدهاى آن زمان و ديدگاه‌هاى گوناگون دانشمندان بزرگ و نويسندگان مشهور شيعه و سنى را درباره ظهور حضرت مهدى(عج) ترسيم كرده و مورد تجزيه و تحليل قرار دهد.
موضوعات كتاب كه عمدتاًً از آيات و اخبار فراوان موجود در منابع شيعه و سنى گزينش شده است دورنمايى از آن دوران را به طور واضح تبيين و تا حدى به شبهات پاسخگوست.
مؤلف به ذكر يك يا دو منبع براى روايات اكتفا نموده است؛ زيرا هدف او تنها ارائه سيماى كلى زمان ظهور و قيام بوده است نه بررسى منابع روايات و صحت و سقم آنها.
گزارش محتوا
نویسنده در مقدمه، بعد از اشاره به اينكه بزرگترين رويداد سياسى در ارتباط با مهدویت در اين چند سال اخير را مى‌توان قيام محمد عبدالله قرشى در سال 1400ق در حرم مكه مكرمه دانست، بزرگترين فعاليت تبليغاتى عليه اعتقاد به ظهور حضرت مهدى(عج) توسط غرب را فيلم «نوسترا داموس» معرفى كرده و بعد از نقد آن، به بيان ويژگى‌هاى كتاب پرداخته است.
قسمتى از مطالب كه به نقش اقوام مختلف در دوران ظهور اشاره دارد، به بررسى و تحقيق روايات پيرامون نقش روميان، تركان، يهوديان، اعراب مصر، عراق، يمن و ايرانيان پرداخته است.
مؤلف مراد از تركان در روايات مربوط آخرالزمان و ظهور حضرت مهدى(عج) را روس‌ها و اطرافيان آنان از اروپاى شرقى مى‌داند. به عقيده وى آنان گرچه از لحاظ تاريخى مسيحى‌اند و از ملت‌هاى مستعمره امپراطورى روم به شمار مى‌روند، اما اولاً از قبيله‌هاى آسيايى-اروپايى هستند كه در روايات و تاريخ، ملت‌هاى ترك ناميده شده‌اند، ثانياً مسيحيت اخيراً به آنها سرايت كرده و اصالتى بين آنها ندارد.
در بخش يهوديان و نقش آنان در دوران ظهور، علاوه بر آياتى كه علاوه بر خلاصه بودن، به گونه‌اى رسا و گويا شمه‌هاى از تاريخ آنها را بيان كرده و به نحو معجزه‌آسا، آينده آنها را روشن كرده است، تعدادى روايات وجود دارد كه پاره‌اى از آنها مربوط به تفسير آيات و برخى ديگر پيرامون وضع يهوديان در عصر انقلاب حضرت مهدى(عج) مى‌باشد كه پس از تفسير آيات به بيان آنها پرداخته شده است.
در بخش اعراب، روايات مربوط به حكومت زمينه‌ساز آن حضرت در يمن، روايات جنبش مصريان و اينكه برخى ياران امام(ع) و معاونان برگزيده ايشان از مصر مى‌باشند و همچنين روايات مربوط به «گروه‌هاى موجود در عراق» و «مؤمنان حقيقى آنجا» مورد بررسى و تحقيق قرار گرفته است.
مؤلف، تعداد زيادى از رواياتى كه درباره انقلاب اسلامى و زمينه‌ساز ظهور حضرت مهدى(ع) در يمن وارد شده را صحيح‌السند دانسته و معتقد است اين روايات حتمى بودن اين انقلاب را تصريح كرده‌اند.
در مورد مصر، رواياتى وجود دارد كه كشته شدن فرمانرواى مصر به دست مردم آن كشور را يكى از نشانه‌هاى ظهور معرفى كرده و لذا عده‌اى نيز اين تعبير را كه مى‌گويد: «اهل مصر سادات خود را مى‌كشند» بر قتل «انور سادات» تطبيق مى‌دهند، ولى مؤلف آنرا اشتباه دانسته و قائل است سادات در اين روايات به معناى رؤسا بوده و اسم خاص نيست.
پيرامون اوضاع عراق، در دوران ظهور، روايات متعددى ذكر شده و مؤلف از آنها چنين استنباط كرده است كه عراق، ميدان كشمكشى آرام نشدنى ميان نيروهاى متعدد مى‌باشد. بنا به گفته وى، اين كشور چهار مرحله كه عبارتند از روزگار قبل از ظهور، برپائى نظام اسلامى، اشغال توسط سفيانى و آزادى آن توسط حضرت مهدى(عج) را پشت سر مى‌گذارد كه پس از ذكر، مفصلاً توضيح داده شده‌اند.
در بخش ايرانيان و نقش آنان در دوران ظهور، به ذكر و بررسى روايات مربوط به ايرانيان پرداخت شده است. اين روايات تحت نه عنوان از ايرانيان ياد كرده‌اند: طرفداران سلمان فارسى، اهل مشرق زمين، اهل خراسان، ياران درفش‌هاى سياه، فارسیان، فرزندان سرخ‌رويان، اهل قم، اهل طالقان و مؤلف، مراد از همه اين عناوين را يكى دانسته است.
مؤلف روايات مربوط به مقدمات ظهور را به سه دسته تقسيم كرده و به بررسى و تحقيق مفصل پيرامون آنها پرداخته است:
1- روايات مربوط به روى كار آمدن ياران درفش‌هاى سياه كه شيعه و سنى برآن اتفاق دارند.
2- روايات مربوط به حكومت يمنى كه فقط در منابع شيعه وارد شده است.
3- رواياتى كه حاكى از ظاهر شدن زمينه‌سازان ظهور است، بى آنكه آنها را مشخص نمايند. مؤلف اين روايات را نيز مربوط به ياران ايرانى و يمنى آن حضرت مى‌داند.
در تقسيم بندى ديگر، نقش ايرانيانِ زمينه‌ساز با توجه به حوادثى كه در اخبار آمده، به چهار مرحله تقسيم شده است: از آغاز نهضت توسط مردى از قم تا ورودشان به جنگ، از داخل شدن در جنگ تا تحميل خواسته‌ها به دشمن، رد كردن خواسته‌هاى دشمن، سپردن پرچم اسلام به دست حضرت مهدى(عج) و شركت آنان در نهضت آن حضرت.
در بخش حضرت مهدى(عج) از ديدگاه شيعه و سنى، بعد از ذكر سخنان امامان شيعه(ع) درباه امام مهدى(عج) و نمونه‌هايى از دعاها و زيارت آن حضرت، به نقل، بررسى و نقد اقوال برخى از علماى اهل سنت در رابطه با مهدى منتظر(عج) از جمله ابن‌قيم جوزى، ابن‌حجر هيثمى، ابوفداءابن كثير، جلال‌الدين سيوطى، ابن‌ابى‌الحديد معتزلى، علامه مناوى، علامه خيرالدين آلوسى، محمد خضرحسين، ناصرالدين ألبانى، كتانى مالكى، عدوى مصرى، سعدالدين تفتازانى، قرمانى دمشقى، محى‌الدين عربى و شريف بزنگى پرداخته شده است.
مؤلف ضمن بيان و بررسى رواياتى كه بر وقوع جنگ جهانى، نزدیک ظهور حضرت مهدى(عج) دلالت دارند، آنها را متواتر دانسته و تطبيق‌شان بر دو جنگ جهانى اول و دوم در عصر ما را بعيد مى‌شمارد؛ زيرا قائل است صفاتى كه براى اين جنگ ذكر شده با اوصاف آن دو جنگ تفاوت دارد.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در انتهاى كتاب آمده است. كتاب فاقد پاورقى است و آدرس آيات و روايات در متن داخل پرانتز آمده است.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.