مجد البیان في تفسیر القرآن

مجد البیان فی تفسیر القرآن معروف به تفسیر اصفهانی، تألیف شیخ محمد حسین اصفهانی (متوفی 1308ق)، از جمله تفاسیر معاصر شیعه است. هدف نویسنده نگارش تفسیری جامع بین کتاب و سنت بوده است. این تفسیر به سبب وفات نویسنده ناتمام مانده است.

مجد البیان في تفسیر القرآن
پدیدآوران	[[]] (نویسنده) [[]] (محقق) [[]] (مترجم)
کد کنگره	‏

نویسنده هدف از نگارش این کتاب را نوشتن تفسیری مشتمل بر بیان ظواهر آیات، معارف و علومی که اشاره دارد، ذکر نکته‌های ظاهری و معنوی، به انضمام ذکر اخبار و تطبیق آنها بر مدلول آیات به هنگام مخالفت با ظاهر آیات دانسته است، تا کتاب جامع بین کتاب و سنت باشد که امر به تمسک به آن دو شده‌ایم. وی معتقد است که تا زمان او با اینکه تفاسیر مهمی نوشته شده اما تفسیری که مشتمل بر این مقاصد مهم باشد به رشته تحریر در نیامده است.‏

این کتاب، تـفسیری ناتمام است که از سوی مؤلف نامی برای آن انتخاب نشده و توسط مرحوم‌ مجد الاسلام «مجد‌ البیان‌ فی تفسیر‌ القرآن‌» نامیده‌ شده است.‏ نویسنده کتابش را با ذکر دوازده مقدمه آغاز کرده است؛ از جمله اینکه قرآن کریم ثقل اکبر و اهل بیت(ع) ثقل اصغر هستند که با اختلاف الفاظ متواتر نقل شده است.‏ نویسنده هر صفحه از کتاب را برای توسل به خمسه آل عبا با عبارت «رب یسر بحق م، ع، ف، ح، ح (ع)» آغاز کرده است.‏ تفسیر آیات با تفسیر سوره حمد آغاز و به هنگام تفسیر آیه «و السماء بناء» با عبارت «ثم المراد...» ناقص مانده است.‏

منابع مقاله

1. مقدمه و متن کتاب.
2. حسینی جلالی، سید محمد رضا؛ «تازه‌ترین موسوعه حدیثی شیعه»، مترجم: جهانبخش، جویا؛ علوم حدیث، پاييز 1381، شماره 25 ، ص 121 تا 138؛ به آدرس اینترنتی:

https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1362