ادیب طوسی، محمدامین

محمدامین ادیب طوسی  (۱۲۸۳-۱۳۶۱ش/ ۱۹۰۴-۱۹۸۲م)، شاعر، نویسنده و محقق معاصر، فرزند شیخ محمدحسین گیلانی (تنكابنی) از علمای دینی و از شاگردان افتخارالحكما، شاگرد ملاهادی سبزواری، صاحب دیوان اشعار.

NUR18564.jpg
نام ادیب طوسی، محمدامین
نام‎های دیگر
نام پدر شیخ محمدحسین گیلانی (تنكابنی)
متولد 1283ش/ 1904م
محل تولد مشهد
رحلت 1361ش/ 1982م
اساتید ملاهادی سبزواری
برخی آثار دیوان اشعار
کد مؤلف AUTHORCODE18564AUTHORCODE

وی در مشهد زاده شد و مقدمات فقه و ادب را چون صرف و نحو، معانی و بیان و منطق نزد پدر و ادیب نیشابوری فراگرفت. آنگاه به سبزوار رفت و در محضر افتخارالحكما، شاگرد ملاهادی سبزواری، حكمت و فلسفه آموخت. ادیب افزون بر تحصیل علوم قدیم، تحصیلات دانشگاهی را نیز به پایان رسانید. در ۱۳۴۲ق/۱۹۲۴م به‌منظور تكمیل دانش به بغداد سفر كرد و ۳ سال در آنجا به تحصیل زبان عربی و انگلیسی و نیز تدریس ادبیات فارسی پرداخت[۱].

ادیب به زبان‌های انگلیسی، اردو، عربی و تركی تسلط داشت و نزد هرتسفلد، ویلسن و مستشرقان دیگر به تحصیل سانسكریت، پهلوی، عبری و كلدانی پرداخته بود[۲].

وی پس از بازنشستگی به تهران رفت و همان جا درگذشت[۳].

آثار فراوانی در زمینه‌های مختلف ادبی، تاریخی و جز آنها از ادیب بر جای مانده است. مهم‌ترین موضوع‌هایی كه درباره آنها به نگارش و تحقیق پرداخته، عبارتند از:

الف)- گردآوری واژه‌نامه و فرهنگ‌فارسی:

  1. ذیلی بر برهان قاطع یا فرهنگ لغات بازیافته؛
  2. فرهنگ لغات ادبی.

ب)- تاریخ:

  1. تاریخ دینی ایران قدیم؛
  2. تخت سلیمان.

ج)- دستور زبان فارسی:

  1. دستور نوین زبان.

د)- تحقیق در متون ادبی و شرح و تلخیص آثار دیگران:

  1. شرح تهذيب المنطق سعدالدین تفتازانی؛
  2. تلخیص مثنوی؛
  3. نقد الأدب.

ه)- داستان و رمان:

  1. انتقام عشق؛
  2. جوكی در جنگل؛
  3. دخمه‌های سیاه یا كلبه بدبختان؛
  4. درویش گمنام؛
  5. شبح مخوف؛
  6. مرد عجیب.

و)- گویش‌ها، لهجه‌ها و ترانه‌های محلی:

  1. رابطه اوزان شعر فارسی با اوزان ترانه‌های محلی ایران؛
  2. لغات آذری؛
  3. فرهنگ لغات لهجه‌های محلی ایران.

ز)- مجموعه‌های شعری:

  1. ایام كودكی؛
  2. پیام فردوسی؛
  3. دیوان[۴].

پانویس

  1. ملاابراهیمی، عزت، ج7، ص372
  2. همان
  3. ر.ک: همان، ص372- 373
  4. همان، ص373

منابع مقاله

ملاابراهیمی، عزت، «دائرة المعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.


وابسته‌ها