بلاغة الإمام علي بن الحسين(ع)
بلاغة الإمام علي بن الحسين(ع)، عنوان کتابی است یک جلدی به زبان عربی از شیخ جعفر عباس حائری با موضوع روایات. نویسنده در این اثر به جمعآوری خطبهها، نامهها، گفتارها و کلمات قصار امام سجاد(ع) پرداخته است و ضمن بیان متن این خطبهها، نامهها و رسائل، در پاورقی به توضیح برخی از زوایای علمی و ادبی کلام امام سجاد(ع) و مفهوم آنها پرداخته است. شیخ جعفر عباس حائری، کلام امام سجاد(ع) را مانند کلام سایر ائمه معصومین(ع) در اوج بلاغت و فصاحت معرفی کرده و آن را همردیف کتاب شریف نهج البلاغه دانسته است. سبک جمعآوری مطالب توسط وی نیز مانند سبک سید رضی در جمع آوری نهج البلاغه است. درهرحال این اثر را میتوان بهنوعی مکمل صحیفه سجادیه(ع) بشمار آورد.
بلاغة الإمام علي بن الحسين(ع) | |
---|---|
پدیدآوران | حائری، جعفر (نویسنده) مجمع جهانی اهلبیت علیهمالسلام (محقق) |
ناشر | المجمع العالمي لاهل البيت (عليهم السلام) |
مکان نشر | ايران - قم |
سال نشر | 1423ق. |
چاپ | چاپ يکم |
شابک | 964-7756-16-x |
موضوع | علي بن حسين (ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. - خطبهها
علي بن حسين (ع)، امام چهارم، ?? - 94ق. - کلمات قصار علي بن حسين (ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. - نامهها |
زبان | عربي |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ح2ب8 / 43/2 BP |
تحقیق و چاپ اثر توسط مجمع جهانی اهلبیت(ع) صورت پذیرفته است. کار تحقیق آن از گروه تحقیق با مسئولیت شیخ عبدالامیر سلطانی بوده و چاپ اول آن در 1423ق در 3000 نسخه، استخراج شده است.
ساختار
کتاب یک جلد دارد و در چند مقدمه و محتوای مطالب در 3 بخش کلی (که هرکدام فصلهایی دارد) و دو خاتمه در بخشهای دوم و سوم، ارائه شده است.
گزارش محتوا
بخش اول کتاب، شامل خطبهها و کلمات امام(ع) است. این بخش کلمات و وصیتها و خطبههای ذیل را در خود دارد: کلام امام(ع) در حمد و ثنای الهی و ذکر پیامبر(ص)، توحید، ذکر خلق عرش، زهد و تقوی، تحذیر از دنیا، ادبار دنیا و اقبال آخرت، توصیف مؤمنان و منافقان، یاد از آلمحمد(ص)، تشویق به قرائت قرآن، دعای امام(ع) در مناجات و کلام حضرت که حاوی موعظه و تحذیر است، اوصاف زاهدین، توصیف شیعه، اقتدا به آلمحمد(ص) و نهی از قیاس، توصیف اولیای الهی و بندگان صالح، دعای حضرت(ع) در طلب باران در خشکسالی، کلام حضرت(ع) در قدر، درباره مناجات و پاسخی که به طاوس فقیه دادند، احتجاج حضرت(ع) بر مردی از اهل بصره، وصیت امام سجاد(ع) بر فرزندش امام باقر به اینکه ایشان امام بعد از امام سجاد(ع) است، نهی از مغرور شدن به عملی که ریاکار انجام میدهد، بیان خروج مهدی قائم(عج)، کلام حضرت(ع) که در آن امام منتظر را یاد میکنند، پاسخ به یک قریشی در چگونگی دعوت به دین، دعوت شیعه بر برآورده کردن حاجات و انجام کارهای خوب، سخنی با عبدالملک بن مروان، تفسیر «الذي جعل...» در قرآن کریم، پند به محمد بن مسلم زهری، سخن حضرت در هنگان دریافت خبر آمدن مسرف بن عقبه به مدینه، ذکر فضایل عترت پیامبر(ص)، اختلاف مذاهب پس از پیامبر(ص)، وصیت حضرت به فرزندش امام باقر(ع)، نهی از همنشینی با احمق، وصیت حضرت به فرزندانش، سخنی درباره زمین کربلا، دعوت مردم به تقوی، سخن آن حضرت(ع) درباره کسی که از نفسش حساب میکشد و با پروردگارش مناجات دارد، سخن حضرت با زائده، خطبه حضرت(ع) در احتجاج بر اهل کوفه، کلام امام(ع) که در اسارت بنیامیه بیان فرمودند، مصائبی که بر امام(ع) و سایر عترت وارد شد از زبان خود امام(ع)، در مذمت یزید بن معاویه هنگامی که پیش او رسیدند، خطبه امام(ع) در شام، توبیخ یزید بن معاویه بر کارهای زشتش، نسخههای دیگری از خطبه حضرت(ع) در شام و خطبه حضرت(ع) در هنگام رسیدن به مدینه[۱].
دومین بخش کتاب با موضوع نوشتهها و نامههای امام سجاد(ع) جمعآوری شده است. این بخش، نیز همچون بخش پیشین موارد متعددی را شامل است. رساله حقوق در همنین بخش آمده است[۲].
سومین بخش کتاب، در بیان کلمات قصار امام سجاد(ع) است. در خاتمه این بخش، موارد مختلف دیگر از کلمات و نوشتههای حضرت(ع) با عنوان «في مواضيع مختلفة» ارائه شده است[۳].
وضعیت کتاب
فهرست مطالب، در انتهای اثر آمده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.