استناد نهج‌البلاغه (ترجمه آیت‌الله‌زاده)
استناد نهج‌البلاغه، ترجمه‌اى است، به زبان فارسی از سید مرتضى آیت‌الله‌زاده شیرازى، کتاب حاضر تألیف دانشمند گرانمایه امتیاز على‌خان عرشى محقق و کتاب‌شناس نامدار از مردم سرزمین هندوستان است که به وسیله استاد عامر انصارى (هندى) به عربى ترجمه شده است. این اثر ارزنده برای نخستین بار در مجله «ثقافة الهند» نشریه روابط فرهنگى هندوستان، شماره 4، ج 8، دسامبر 1957 م. در دهلى نو منتشر شد.
| استناد نهج‌البلاغه (ترجمه فارسی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عرشی، امتیاز علیخان (نویسنده) آیةالله‌زاده شیرازی، مرتضی (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | استناد نهج‌البلاغه. فارسی |
| ناشر | امیر کبير |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1363 ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - مأخذ علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - نقد و تفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 38/085 /ع4 الف5041 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
گزارش محتوا
على‌رغم حجم اندک، کتابى بسیار سودمند و با ارزش است که بسیارى از محققان و پژوهشگران به انتظار نظایر آن‌اند. و به یقین، مؤلف برای گردآورى این همه منبع و مرجع رنج فراوان برده است و عمر دراز صرف کرده است[۱].
مرحوم مؤلف در پایان کتاب با تواضع خاص عالمان و فروتنى مردم شریف هند مى‌گوید: «هرگز مدعى آن نیستم که با این کوشش مختصر تمام اطراف و جوانب موضوع را فرا گرفته‌ام. اما با کوششى که در این راه صرف کرده‌ام، سر آن داشته‌ام که تا مرز امکان حقیقت را بیابم، امید آن که پس از اتمام از بررسى مدارک «نهج‌البلاغه» فراغتى بیابم و به تحقیق در جنبه درائى آن بپردازم.» همه ما نیز آرزو داریم تا سایر پژوهشگران و محققان آستین همت بالا زنند و اسانید «نهج» را از بطون منابع عامه و خاصه فراهم آورند و به تکمیل مساعى سلف بپردازند و این نقیصه را مرتفع نمایند و علاوه بر این به چاپ نسخه‌اى صحیح و معیار از «نهج‌البلاغه» بر پایه شیوه تحقیقى و عالمانه و به دور از سوداگرى همت گمارند، زیرا هر چه در این زمینه کار علمى انجام پذیرد، شکاف‌ها تنگ‌تر و تردیدها کمتر خواهد شد و یکى از همین کارهاى ارزنده، کتاب حاضر است که مؤلف آن تا حد امکان به ارائه مدارک نهج‌البلاغه پرداخته و آن را در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است و خوشبختانه تعدادى چند از پژوهندگان درباره نهج‌البلاغه از آن بهره‌مند گردیده‌اند؛ ولى جاى تأسف است که برخى افراد که چندان احساس مسئولیت شرعى و عرفى نمى‌کنند؛ از جمله همین کتاب را بدون ذکر عنوان مؤلف بر روى جلد، به نام کوشش‌هاى خویش منتشر کرده‌اند[۲].
منابع مقاله