ابن منادی، احمد بن جعفر
احمد بن جعفر منادی (256-336ق)، محدث، مقری، فقیه حنبلی بغداد.
تولد
ابوالحسین احمد بن جعفر بن محمد منادی، در 18 ربیع‌الاول 256ق/870م، متولد شد. منادی لقب پدربزرگش محمد بن عبیدالله بوده است.
اساتید و شیوخ
او از جدش محمد و پدرش جعفر، ابوداوود سجستانى، عبدالله و صالح پسران احمد بن حنبل، محمد بن عبدالملک دقیقى و جمعى دیگر استماع نمود. او همچنین از حسن بن عباس رازی، سلیمان بن یحیى ضبّى، ادریس بن عبدالکریم و فضل بن مخلد دقّاق قرائت آموخت.
شاگردان
ابوعمر بن حَیویه، محمد بن فارس غوری از او حدیث شنیده‌اند و ابوالحسن على بن عمر دارقطنى، عبیدالله بن ابراهیم عمری و جمعى دیگر نزد او قرائت فراگرفته‌اند.
ابن منادی در کلام دیگران
ابن ابى‌یعلى و خطیب او را با الفاظى چون ثقه و امین ستوده‌اند و ابوعمرو دانى او را در قرائت متقن خوانده است.
از ابن منادی برخى نظرات فقهى نقل‌شده که از آن جمله قول به صحت وضو گرفتن از ظروف طلا و نقره با وجود حکم به تحریم آن است. گفته شده سخت‌گیری و تندخویى ابن منادی در متروک شدن روایات او مؤثر بوده است.
وفات
ایشان در 19 محرم 336ق/947م، از دنیا رفت.
آثار
به گفته ابن ندیم او بیش از 120 اثر در علوم مختلف داشته که بیشترین آنها مربوط به علوم قرآنى بوده است. ابن ابى‌یعلى و ابن جوزی، آثار او را حدود 400 عنوان دانسته‌اند. با این وصف تنها اثر خطى شناخته‌شده از وی، «متشابه القرآن» است که نسخه‌ای از آن در کتابخانه بلدیه اسکندریه موجود است. اثر دیگر ابن منادی، «الملاحم»، در سده 6ق توسط مؤلف شیعى «كشف المخفي في مناقب المهدی(ع)» و پس از وی توسط مقدسى در «عقد الدرر» و دیگران مورد اقتباس قرار گرفته است. برای چند اثر یافت‌نشده ابن منادی می‌توان به ابن ندیم و حاجى خلیفه مراجعه کرد[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: مؤذن جامی، محمدهادی، ج4، ص693
منابع مقاله
مؤذن جامی، محمدهادی، «دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377ش.