شریعت موسوی اصفهانی، سید مصطفی

سید مصطفی شریعت موسوی اصفهانی (1310-1390ش)، عالم و فقیه شیعی، وی آثار فراوان در تفسیر، فقه و اصول دارد و «الشهاب في مسألة الحجاب» از جمله آثار وی است.

نام	شریعت موسوی اصفهانی، سید مصطفی
نام‌های دیگر
نام پدر	سید محمدمهدی شریعت
متولد	1349ق
محل تولد	اصفهان
رحلت	1432ق
اساتید	سیّد حسین بروجردی شیخ مرتضی حائری یزدی سید محمّدرضا گلپایگانی سیّد ابوالقاسم خویی
برخی آثار	كفاية المهتدي في معرفة المهدي عليه‌السلام الشهاب في مسألة الحجاب
کد مؤلف	AUTHORCODE08071AUTHORCODE

ولادت

سید مصطفی شریعت موسوی، فرزند زاهد وارسته، فقیه اصولی، مرجع عالی‌قدر شیعه آیت‌الله سید محمدمهدی شریعت موسوی می‌باشد. نسب شریفشان از طریق حضرت ابراهیم الصغر به وجود نازنین امام هفتم حضرت موسی بن جعفر(ع) می‌رسد. ایشان چهارمین پسر خانواده‌اند و در سه‌شنبه نهم ذی‌حجة الحرام (روز عرفه) 1349ق، مطابق با هفتم اردیبهشت 1310ش، متولد شده‌اند^[۱].

تحصیلات

تحصیلات را از کودکی در مکتبخانه ملا صالح، فرزند ملا جعفر شروع کردند. در آن سنین با استعداد و نبوغ فوق‌العاده خدادادی، دروس مکتب و نیز بعد از تأسیس مدارس ابتدایی (به‌طور جهشی و دو کلاس در یک سال) درس ابتدایی آن زمان را پشت سر گذاشتند. اولین و بهترین مربی و مشوق خود، پدر بزرگوارشان را در پانزده‌سالگی به سال 1360ق، از دست دادند. با از دست دادن پدر بزرگوار، شدت اندوه و علاقه زائدالوصف بین این پدر و پسر نتوانست ایشان را از راهی که در پیش گرفته بود بازدارد، بلکه مصمم و استواتر با قدم‌های جدی‌تری به‌پیش رفتند.

پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی حوزوی در اصفهان، به قم رفت و در محضر اساتیدی همچون آیات عِظام: سیّد حسین بروجردی، شیخ مرتضی حائری یزدی، سید محمدرضا گلپایگانی، سیّد محمد داماد و حاج شیخ عبدالجواد جبل عامِلی سِدِه ای تـلـمذ كرد.

این عالم برجسته پس از مهاجرت به نجف اشرف در محضر آیات عِظام: سید عبدالهادی شیرازی، سید محمود شاهرودی، سیّد محسن حکیم و سیّد ابوالقاسم خویی، کسب فیض کرد و به درجه اجتهاد نائل شد.

او برادر بزرگوارشان مرحوم آقا سید محمدحسین را به سال 1335ش، در نجف از دست دادند.

در 14 شعبان 1381 ازدواج نمودند و به مصاهرت مرحوم آیت‌الله میر سید علی علامه فانی درآمدند. اواخر دهه 90ق، پس از متشنج شدن اوضاع عراق و روی کار آمدن حزب بعث، به ایران هجرت کردند و در اصفهان رحلت اقامت افکندند و همچون گذشته به تدریس، تحقیق، تألیف و نیز ارشاد و هدایت مؤمنین و تبلیغ و ترویج شریعت اجداد طاهرین(ع) پرداختند^[۲].

رحلت

سرانجام آن بزرگ نستوه در صبحگاه روز یکشنبه 29 خرداد 1390، مطابق با 16 رجب‌المرجب 1432، پس از سال‌ها بیماری و نقاهت و صبر و استقامت به ملکوت اعلی و لقاءالله پیوست. پیکر پاک و مطهر آن عالم ربانی در خیل غم‌دیدگان و مصیبت‌زدگان از محل بیت آن مرحوم پس از تشییعی باشکوه به طرف اصفهان و مدرسه علمیه صدر بازار و اقامه نماز توسط حضرت آیت‌الله سید عبدالحسین روضاتی و انتقال به درچه، در محل امامزاده جزین شهر درچه به خاک سپرده شد^[۳].

آثار

الف)- تفسیر:

سلسله تفسیر «المستنير من الوحي المنير»، شامل: تفسیر سوره‌های حمد، عبس، فجر، توحید، ناس و فلق؛
حواشی بر تفسیر المیزان علامه طباطبائی؛
حواشی بر قاموس مفردات قرآن قریشی.

ب)- فقه: