واسعی یمانی، عبدالواسع بن یحیی
| نام | واسعی یمانی، عبدالواسع بن یحیی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | یحیی |
| متولد | 1295ق برابر با 1879م |
| محل تولد | صنعا |
| رحلت | رجب 1379ق برابر با ژانویه 1960م |
| اساتید | احمد بن محمد سیاغی |
| برخی آثار | تاريخ اليمن المسمی فرجة الهموم و الحزن في حوادث و تاريخ اليمن |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07096AUTHORCODE |
عبدالواسع بن یحیی واسعی یمانی (1295-1379ق)، مورخ، آشنا به حدیث، زیدی، فقیه، از مردم صنعا.
ولادت
ایشان در جمادی‌الاولی 1295ق برابر با 1879م، در صنعا به دنیا آمد.
تحصیلات
فقه، صرف، نحو، حدیث را نزد مشایخی بسیاری چون محمد بن علی زاید، احمد بن محمد سیاغی، عبدالرزاق بن محسن رقیحی، محمد بن محمد جغمان، محمد بن عبدالملک آنسی، احمد بن علی طیب، احمد بن علی شرفی، اسماعیل ریمی، محمد بن احمد حمید و محمد بن یحیی اکوع آموخت و علم اوقات را پیش علی بن حسین مغربی و حسین بن علی عمری فراگرفت و از آن دو اجازه دریافت نمود. او در سال 1329ق، جهت ادای مناسک حج به مکه رفت و نزد احمد خطیب بن عبدالملک شافعی، محمد بن سلیمان بن حبیب‌الله ملکی، عبدالحمید بن محمد بن علی قدس و حسین بن محمد بن حسین حبشی علوی علم آموخت و سپس در سال 1330ق، به شام و شهر حلب روانه شد و نزد احمد زرقانی و بدرالدین شاگردی نمود.
وی سفرهایی به تعدادی از کشورهای اسلامی از جمله مصر و حجاز داشت و هنگامی که در دمشق به سر می‌برد، اولین جنگ جهانی اول شروع شد؛ لذا به مدت پنج سال در آنجا زندگی کرد و سپس به وطنش بازگشت و به تدریس در جامع صنعا و مدرسه علمی یا دانشکده دارالعلوم پرداخت و سپس به سرپرستی آن دانشکده منصوب گشت.
او شاگردان زیادی از اهالی صنعا و ذمار تربیت نمود که صفی جرافی، حسین بن یحیی واسعی، احمد بن حسین بن یحیی واسعی، عبدالله بن احمد وزیر، ناصر بن حسین دره، احمد بن محمد زباره، احمد بن علی کحلانی، محمد بن عبدالله عمری و دیگران از آن جمله‌اند. در این میان برخی نیز از ایشان اجازه دریافت نمودند که محمد زاهد کوثری، احمد بن صدیق غماری، احمد عبدالله، عبدالله بن محمد غازی مکی از جمله آنان می‌باشند.
وفات
ایشان در رجب 1379ق برابر با ژانویه 1960م، در سن 84 سالگی در صنعا از دنیا رفت.[۱]
آثار
- الألفاظ الصحيحة في أدلة وقت المغرب والفجر الصحيحة؛
- البدر المزيل للحزن في فضائل اليمن ومحاسن صنعاء ذات المنن؛
- الترغيب والترهيب؛
- الدر الفريد الجامع لمتفرقات الأسانيد؛
- الدراري المضيئات في المعربات والمبنيات؛
- السيف القاطع في الزجر عن شرب الدخان الشائع؛
- القصيدة اللامعة في معرفة النجوم الساطعة؛
- «القول الأرشد في الحمد والبسلمة والقول الأسد» یا «كتاب القول الأرشد في البسملة والحمد وأما بعد»؛
- المختصر في ترغيب وترهيب حديث سيد البشر؛
- النور اللامع في اتباع حق الساطع؛
- إيقاظ ذوي الألباب في ذم التبرج ووجوب الحجاب؛
- ترويح الأرواح في التنويم وإحضار الأرواح؛
- تهذيب العقول في علم الأصول؛
- جداول الأوقات في ذكر الأقدام والساعات؛
- حواشي على أمالي المؤيدبالله؛
- حواشي على مجموع الإمام زيد؛
- حواشي على مسند الإمام رضا؛
- «زهر الزهور في معرفة الساعات والشهور» یا «زهر الزهور في معرفة الساعات والشهور والأفلاك والبروج والمنازل والفصول»؛
- شرح الأربعين مسألة؛
- كنز الثقات في معرفة الأوقات أو كنز النجاة في علم الأوقات؛
- لطف الإيناس في النصيحة وكيفية المعاملة مع الناس؛
- نفع الطلاب في علم الحساب[۲].
پانویس
- ↑ ر.ک: زرکلی، خير الدين، الأعلام، ج4، ص178، لبنان - بيروت، دار العلم للملايين، 1989م
- ↑ ر.ک: ویکی‌پدیای عربی