نامی اصفهانی، محمدصادق
محمدصادق نامی اصفهانی (متوفای 1204ق)، متخلص به نامی، شاعر و دبیر پرآوازه نیمه دوم سده دوازدهم هجری، وقایع نگار دربار کریم‌خان زند
| نام | نامی اصفهانی، محمد صادق |
|---|---|
| نام‌های دیگر | م‍ن‍ش‍ی، محمد صادق
م‍وس‍وی، محمد صادق م‍وس‍وی نامی اصفهانی م‍وس‍وی نامی اصفهانی، محمد صادق |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1204ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | تاریخ گیتی گشا در تاریخ زندیه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07351AUTHORCODE |
خاندان
نیاکان او نزدیک به 150 سال به فرمان پادشاهان صفویه از فارس به اصفهان رفتند (کمابیش 1030 هجرى) و به طبابت پادشاهان آن سامان سرگرم بودند.
او از بزرگان سادات موسوى، از سلسله سادات موسوم به «حکیم سلمانی» اصفهان است و برادرزاده میرزا محمدرحیم حکیم باشى، پزشک و منشى سلطان صفوى به شمار مى‌رفت.
ولادت
در اصفهان متولد شد. تاریخ تولد او مشخص نیست.
محمدصادق در جوانى مشق انشا مى‌کرد و در نظم و نثر چیره‌دست شد و افزون بر نویسندگى و شاعرى و سرودن مثنوى‌هایى به پیروى از خمسه نظامى، به نوشتن تاریخ زندیان پرداخت.
او در شعر طبعی روان داشت و در انجمن ادبی صباحی شرکت می‌کرد و از شاعران طرفدار سبک بازگشت بود. او به تتبّع و نظیره سازی آثار نظامی گنجوی علاقه زیاد داشت لذا خمسه‌ای موسوم به «نامی نامه» (و شامل «دُرج گهر»، «خسرو و شیرین»، «لیلی و مجنون»، «یوسف و زلیخا» و «وامق و عذرا») را به تقلید از خمسه نظامی سرود.پس از درگیری‌های فراوان زندیه و قاجاریه خصوصا آقا محمّدخان قاجار با جعفرخان و لطفعلی خان زند و انقراض سلسله زندیه، «نامی» مورد بی اعتنایی قرار گرفته و به فقر و فاقه مبتلا شد و در خوردن افیون افراط کرد.[۱]
وفات
تاریخ مرگ او بر پایه گزارش شاگردش، میرزا عبدالکریم 1204ق بوده است.
آثار
- خسرو و شیرین
- لیلی و مجنون
- وامق و عذرا
- یوسف و زلیخا
- درج گوهر
- ساقی نامه
- دیوان اشعار
- تاریخ گیتی گشا
- منشآت
پانویس
- ↑ مهدوی، مصلح‌الدین، ج3، ص508-509
منابع مقاله
مهدوی، مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج2، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، مرکز اصفهان شناسی و خانه ملل، چاپ نخست، 1386