دامغانی، حسین بن محمد
| نام | دامغانی، حسین بن محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | دامغاني، ابو عبدالله حسين |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 478ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03563AUTHORCODE |
حسین بن محمد دامغانی (متوفی 478ق)، فقیه حنفی و مؤلف علوم قرآنی قرن پنجم.
تولد
از سال تولد و زادگاه و تحصیلات وی اطلاعی در دست نیست.
نام و شهرت او
ابن جوزی از وی با عنوان ابوعبدالله حسین بن محمد دامغانی نام برده و او را در زمره مؤلفان در وجوه و نظائر (از شاخه‌های علوم قرآنی) برشمرده است. طاشکو پری‌زاده او را ابن دامغانی خوانده و بغدادی وی را ابوعبدالله حسین بن محمد بن ابراهیم، فقیه حنفی، شناسانده است.
وفات
به نوشته بغدادی، دامغانی در 478 فوت کرد.
آثار
مشهورترین کتاب او «الزوائد والنظائر وفوائد البصائر في القرآن» یا «الوجوه والنظائر» است. این کتاب چند بار با عناوین مختلف به چاپ رسیده است؛ از جمله: «الوجوه والنظائر لألفاظ كتاب الله العزيز» با تحقیق و مقدمه محمدحسن ابوالعزم زفیتی در دو جلد در قاهره؛ «الوجوه والنظائر في القرآن» در 1366ش در تبریز به تصحیح اکبر بهروز و «قاموس القرآن أَو إصلاح الوجوه والنظائر في القرآن الكريم» با تکمیل و اصلاح عبدالعزیز سیدالاهل در 1970 و 1977 در بیروت. چاپ اخیر کتاب را کریم عزیزی‌نقش با نام «قاموس قرآن در وجوه و لغات مشترک» ترجمه کرده که در 1361ش، در تهران چاپ شده است.
اثر دیگر دامغانی، «سوق (شوق) العروس وأنس النفوس» در مواعظ است[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: سعیدی، فریده، ج17، ص65-66
منابع مقاله
سعیدی، فریده، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، چاپ اول، 1391ش.