نباهی، علی بن عبدالله
علی بن عبدالله نباهی (713ق/1313م - پس از سال 792ق/1390م)، معروف به قاضی ابن الحسن، ادیب، شاعر، قاضی، مورخ قرن هشتم. «تاريخ قضاة الأندلس»، از جمله آثار اوست.
| نام | علی بن عبدالله نباهی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | 713ق |
| محل تولد | مالقه |
| رحلت | پس از سال 792ق |
| اساتید | أبي محمد عبدالله بن أحمد تجيبي |
| برخی آثار | تاریخ قضاة الأندلس |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03515AUTHORCODE |
ولادت
نباهی در سال 713ق/1313م، در مالقه متولد شد و به غرناطه نقل مکان کرد.
اساتید
از اساتید او أبي محمد عبدالله بن أحمد تجيبي را می توان نام برد که نزد او موطَّأ و شفاء و صحیحین را نزد او آموخت.
مناصب
وی سپس کار قضاوت را در آنجا به‌عهده گرفت. او در سال 767ق، دو بار در سفارت سیاسی از غرناطه به فاس اعزام شد. او با لسان‌الدین بن خطیب رفاقت داشت، اما دوستی آنها پس از مدتی به دشمنی تبدیل شد و ابن خطیب او را نکوهش کرد و به قصد بی‌احترامی، او را جعسوس (کوتاه) لقب داد و رساله‌ای با عنوان «خلع الرسن في وصف القاضي ابن الحسن» در هجو او نوشت.
وفات
وی پس از سال 792ق/1390م، درگذشت.
آثار
- المرقبة العليا في من يستحق القضاء و الفتيا، که ناشرش آن را «تاريخ قضاة الآندلس» نامید؛
- نزهة البصائر و الأبصار[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: ويكيبيديا، الموسوعة الحرة