امینی، ابراهیم
ابراهیم حاج‌امینی نجف‌آبادی (1304-1399ش)، مجتهد، نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری، نائب رئیس وقت مجلس خبرگان، رياست دبيرخانه مجلس خبرگان، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام،، عضو جامعه مدرسين حوزه علميه قم، امام جمعه قم، و از شاگردان آیت‌الله بروجردی، آیت‌الله مرعشی نجفی، امام خمینی و علامه طباطبایی
| نام | امینی، ابراهیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آي‍ت‌‌ال‍ل‍ه امينی
امينی نجف آب‍ادی، ابراهيم |
| نام پدر | حسین |
| متولد | 1304ش |
| محل تولد | نجف آباد اصفهان |
| رحلت | 5 اردیبهشت 1399ش |
| اساتید | امام خمینی(ره) |
| برخی آثار | آیین همسرداری |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01013AUTHORCODE |
ولادت
آیت‌الله ابراهيم امينی در سال 1304 در نجف آباد در خانواده مذهبی و علاقه‌مند به اهل بيت علیهم‌السلام ديده به جهان گشود. پدرش حسين نام داشت و پيشه‌اش كشاورزی بود و از محصول باغ شخصی خود، زندگی خانواده را تأمين میكرد.[۱]
بسم الله الرحمن الرحیم
درگذشت عالم مجاهد و پارسا مرحوم آیت‌الله آقای حاج شیخ ابراهیم امینی رضوان‌الله‌علیه را به حوزه‌ی مبارک قم و فضلا و علاقمندان و مستفیدان از آثار قلمی آن مرحوم و بویژه خاندان مکرّم ایشان تسلیت عرض میکنم. عمر با برکت این عالم بزرگوار یکسره در راه علم و کسب و نشر معارف اسلامی و نیز مجاهدت سیاسی و اجتماعی و حضور فعال در مناصب رسمی نظام جمهوری اسلامی همچون امامت جمعه و عضویت در مجمع تشخیص مصلحت و مجامع تصمیم‌گیر حوزوی، مصروف گردیده است، همچنانکه سلوک فردی ایشان نمونه‌ی چشم‌نوازی از پارسائی و پرهیزگاری و بی‌اعتنائی به جاذبه‌های مادی را مجسّم ساخته است. رحمت خدا بر این روحانی انقلابی و صادق و مجاهد باد. از خداوند متعال مغفرت و رضوان الهی برای ایشان مسألت میکنم.
۶ اردیبهشت ۱۳۹۹
تحصیلات
آیت‌الله امينی دروس كلاسیک را تا ششم ابتدايی در يكی از مدارس غيردولتی و شبانه به پايان رساند و در جلسات قرآن كه در مساجد تشكيل می‌شد، شركت جدی داشت. از همان سال‌ها عاشق طلبگی و تحصيل علوم دينی شد و در فروردين 1321 پس از كسب رضايت مادر همراه دو تن از دوستان خود به حوزه علميه قم آمد و در مدرسه حاج ملا صادق سكونت داشت.
روزگار او همزمان با اشغال ايران بدست نيروهای متفقين بود و از اين رو ارزاق عمومی كمياب شده بود و مردم در معيشت دچار مشكلات فراوان شده بودند. او در اين مدت در روزهای پنج‌شنبه و جمعه در درس اخلاق امام شركت میكرد و شب‌های جمعه نيز به درس اخلاق آقا حسين قمی میرفت. نماز مغرب و عشاء را در فيضيه به امامت آیت‌الله سيد محمدتقی خوانساری می‌خواند تا اين كه ايام تعطيلی حوزه‌های علميه و فصل تابستان فرارسيده و دوره سه ماهه حضور او در قم بسر آمد.
در تابستان آن سال به زادگاه خود بازگشت، اما در سال تحصيلی بعد به دليل كمبود و گرانی ارزاق عمومی و مشكلات معيشتی نتوانست به قم برود و به سفارش از استادان و دوستان به حوزه علميه اصفهان رفت و در مدرسه نوريه ساكن شد. حوزه علميه اصفهان در آن روزگار رونق فراوانی داشت و در امور معنوی نيز بسيار شگفت‌آور بود. آیت‌الله امينی در اين سال‌ها به تكميل دروس دوره سطح مشغول شد و همواره از محضر استادان اخلاق، همچون حاج ميرزا علی شيرازی بهره می‌برد. مدت حضور او در اصفهان نزديك به شش سال بود.[۲]
سال ۱۳۲۶ش برای تکمیل دروس حوزوی وارد قم شد. وی جزو شاگردان آیات عظام گلپایگانی، مرعشی نجفی، امام خمینی، علامه طباطبایی و حاج‌آقا رحیم ارباب بوده و در درس اخلاق امام خمینی و آقا حسین قمی شرکت می‌کرده است. ابراهیم امینی یکی از دوازده نفری بود که پس از فوت آیت‌الله حکیم اعلامیه مرجعیت امام خمینی را امضا کرد.[۳]
ابراهیم امینی کتاب‌های فقه، اصول، فلسفه و کلام را تدریس کرده و در کشورهای مختلف از جمله انگلیس، فرانسه، سوریه، پاکستان، چین، ژاپن در سمینارهای علمی و فرهنگی شرکت کرده است.
امینی از سال ۱۳۷۷ش امام جماعت مسجد اعظم قم برای اقامه نماز مغرب و عشاء بود. او پس از نماز، به صحبت‌های مردم گوش داده و به سؤالات آنان پاسخ می‌داد.
پس از پیروزی انقلاب، آیت‌الله امینی از امنای امام خمینی(ره) در ادارۀ امور کشور بود. برخی از مأموریت‌هایی که امام بر عهدۀ ایشان گذاشت، به این شرح است:
- سفر به استان هرمزگان و سامان‌بخشی به امور نهادهای انقلابی و ارتش، و گفت‌وگو با علمای اهل سنت استان؛
- سفر به استان مازندران برای رسیدگی به مسائل استان، به‌ویژه ترکمن‌صحرا؛
- نمایندگی امام(ره) در اجرای فرمان عفو در همدان، ملایر و نهاوند؛
- عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی.
آیت‌الله امینی، سه دورۀ هشت‌ساله، نمایندۀ مردم استان چهارمحال و بختیاری در مجلس خبرگان رهبری بودند و در مقام نائب‌رئیسی این مجلس انجام وظیفه کردند. عضویت در هیئت امنای دانشگاه امام صادق(ع)، هیئت امنای مجمع جهانی علوم اسلامی طلاّب غیر ایرانی، هیئت علمی و برنامه‌ریزی مجمع جهانی علوم اسلامی، جامعۀ مدرّسین حوزۀ علمیۀ قم و مجمع تشخیص مصلحت نظام، برخی از مسئولیت‌های دیگر معظم له در سال‌های پس از انقلاب بود. در همۀ این مسئولیت‌ها، آیت‌الله امینی مشی و منش طلبگی و اعتدالی خویش را از کف نداد. خود می‌نویسد: «در طول فعّالیت‌های سیاسی، اجتماعی، چه در جامعۀ مدرّسین یا غیر آن، همواره فردی آزاد و معتدل بوده‌ام و سعی کرده‌ام از مرز حق تجاوز نکنم، از افراط و تفریط‌ها و گروه‌گرایی‌ها و جناح‌بازی‌ها خودداری کرده‌ام. در تعریف و تمجید یا انتقاد از شخصیت‌های روحانی و سیاسی نیز سعی کرده‌ام از مرز حق تجاوز نکنم.»
آیت‌الله امینی، در اردیبهشت 1371 از سوی آیت‌الله خامنه‌ای ـ مدّظلّه العالی ـ به امامت جمعه شهر قم منصوب شد و همراه آیت‌الله مشکینی و آیت‌الله جوادی آملی، نماز جمعۀ قم را اقامه می‌کرد.[۴]
وفات
سرانجام آیت‌الله امینی پس از یک دوره بیماری در روز 5 اردیبهشت 1399ش برابر با 30 شعبان 1441ق دار فانی را وداع گفتند.[۵]
پیکر ایشان بعد از تشییع، در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها و در کنار مرقد آیت‌الله مطهری به خاک سپرده شد.
آثار
- آموزش دین
- آشنایی با اسلام
- خداشناسی
- بررسی مسائل کلی امامت
- امامت و امامان(ع)
- معاد در قرآن
- همسرداری
- مهم‌ترین واجب فراموش شده
- روزه تمرین پرهیزکاری
- اسلام و تعلیم وتربیت
- عدالت در اسلام
- انضباط اقتصادی
- جهاد با نفس
- گفتارهای اخلاقی و اجتماعی
- پرتوی از اسلام
- تربیت
- امامت و امامان علیهم‌السلام
- دادگستر جهان
- همه باید بدانند
و....