ابوداود، سلیمان بن اشعث
ابوداود سليمان بن اشعث سجستانى، (202 -275ق)، معروف به امام حافظ ابوداود، یکى از محدّثان طراز اول اهل سنت، امام اهل حدیث در زمانش، نویسندهٔ کتاب سنن ابوداود است که یکی از صحاح سته است.
| نام | ابوداود، سلیمان بن اشعث |
|---|---|
| نام‌های دیگر | اب‍و داود، سلیمان بن الاش‍ع‍ث
ابوداود سجستانی سجستانی، اب‍و داود |
| نام پدر | اشعث |
| متولد | 202ق |
| محل تولد | سیستان |
| رحلت | 275ق |
| اساتید | احمد بن حنبل
يحيى بن معين محمد بن عيسى بن نجيح ابراهیم بن خالد |
| برخی آثار | سنن أبي‌داود |
| کد مؤلف | AUTHORCODE21126AUTHORCODE |
ولادت
در سال 202ق در سیستان، در عهد مأمون متولد شد،
تحصیلات
برای اخذ و استماع حديث به بلاد خراسان، شام، مصر و حجاز مسافرت كرد و در آخرین سفر در بصره سكنا گزيد و در همان جا به سال 275ق، درگذشت. وى نزد احمد بن حنبل، يحيى بن معين، محمد بن عيسى بن نجيح و ابراهیم بن خالد تلمذ كرده و جمعى از بزرگان از جمله دو تن از صاحبان صحاح (ترمذى و نسائى) از وى اخذ حديث كرده‌اند.
ابوداود کتاب سنن خود را از مسموعات خویش از ثقات جمع كرد و به نظر احمد بن حنبل رسانيد. احمد از آن به‌شايستگى تجليل كرد. ابوداود گوید: پانصد هزار حديث نوشتم و از آنها کتاب السنن را انتخاب كردم و در آن چهارهزاروهشتصد حديث صحيح و مشابه گرد آوردم، چنان‌كه هيچ‌یک از سنن نبوى در آن فروگذار نشده است.[۱]
وفات
او در 16 شوال سال ۲۷۵ق در بصره درگذشت.
پانویس
- ↑ ر.ک: مدير شانه‌چى، كاظم، ص43
منابع مقاله
مدير شانه‌چى، كاظم، «تاريخ حديث»، تهران، سازمان مطالعه و تدوین كتب علوم انسانى، چاپ هشتم، 1388.