جعفری، محمدزکی
سيد محمدزكى جعفرى (متولد 1352-ولایت سمنگان افغانستان)، معروف به اديب دره‌صوفى، از علماى قرن سيزده هجرى دره‌صوف، از ولايات سمنگان در افغانستان است.
| نام | جعفری، محمد زکی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1352ش |
| محل تولد | توتاش از قراى «دره‌صوف»، ولايت سمنگان |
| رحلت | |
| اساتید | حجت هاشمى خراسانى |
| برخی آثار | شرح النظام علی الشافیة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07821AUTHORCODE |
ولادت
بنا به نوشت پدرش، در يازدهم ماه صفر سال 1393ق، برابر پانزدهم حوت (اسفند) سال 1352ش، در قريه «توتاش» از قراى «دره‌صوف»، ولايت سمنگان افغانستان، به دنيا آمد.[۱]
تحصیلات
در اوايل جوانى، به اقتضاى استعداد فطرى و اصرار مرحوم پدرش، وارد مدرسه دينيه شده، به تحصيل علوم پرداخت. از آنجا كه اسباب و ابزار لازم براى ادامه تحصيل وجود نداشت و از طرفى هم علاقه بسيار به آن داشت، با اجازه پدرش به مقصود ادامه به دست آوردن دانش دينى و كسب تخصص در علوم اسلامى، آماده سفر به ايران شد[۲]
هجرت
در سال 1410ق، از طريق كشور پاکستان وارد سيستان در ايران شده و از آنجا پس از زيارت عتبه علميه حضرت ثامن الحجج، على بن موسى الرضا(ع)، به شهر قم رفته و مدت پنج سال در حوزه علميه آن، اقامت گزيد. در سال 1415ق، راهى ديار خراسان شده و در جوار سلطان سرير ارتضا، على بن موسى الرضا(ع)، اقامت گزيند.[۳]
ادامه تحصيلات و استادان
از محضر استاد حجت هاشمى خراسانى، صرف، نحو، فنون بلاغت و مقامات حريرى را با مقدارى از منطق و اصول بهره‌مند شده و براى تكميل علوم ادب، عروض و قافيه را در محضر شيخ ابوليلى عطار بغدادى به پايان برد. فقه جعفرى را از محضر سيد ميرزا حسین صالحى مدرس آموخته و سطوح عاليه را از چشمه جوشان فقه و اصول آيت‌الله شيخ محمداسماعيل محقق فقيه بلخى كه از علماى زبده اماميه و مدرسين بنام شيعه در نجف اشرف و حوزه كهن خراسان به حساب مى‌آمدند، استفاده كرد. «منطق» و «الهيات اشارات» ابن سينا را از شيخ عزيزالله فياض و كلام را از بعضى آموزگاران ديگر آموخت[۴]
تدريس
هم‌زمان با تحصيل، مشغول تدريس شده و ادبيات عرب را محور تدریس قرار داد[۵]
آثار
- المحصول في إيضاح قواعد عروض آل الرسول(ص) (عروض و قافيه عربى)؛
- قرة الطرف در علم صرف (علم صرف به زبان فارسى)؛
- مفتاح النجاح في شرح المراح (در فلسفه ابنيه و صيغ)؛
- تبيين المرام من مشكل شرح النظام (صرف و خط)؛
- البيان اللطيف في توضيح مشكل شرح التصريف (صرف)؛
- شرح و بسط «صرف مير» به‌طرز بى‌سابقه.
و كتب ديگرى كه در صدد اصلاح و غلطگيرى برخى و در صدد تكميل برخى ديگری می‌باشد.[۶]
پانويس
منابع مقاله
جعفرى، سيد محمدزكى، «قرة الطرف بتبيين قواعد و أبواب الصرف»، قم، 1385، مؤسسه دارالحجه(عج).