مقدسی، عبدالغنی بن عبدالواحد
عبدالغنی بن عبدالواحد مقدسی (541-600ق)، ملقب به تقی‌الدین، حافظ حدیث و رجال‌شناس حنبلی
| نام | مقدسی، عبدالغنی بن عبدالواحد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | عبدالواحد |
| متولد | ربیع‌الآخر 541ق |
| محل تولد | روستای جمّاعیل نابلس فلسطين |
| رحلت | ۲۴ ربیع‌الاول 600ق |
| اساتید | ابوالمکارم بن هلال |
| برخی آثار | حديث الإفك |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05196AUTHORCODE |
ولادت
حافظ تقى‌الدين ابومحمد بن عبدالله بن عبدل غنى وحيد بن على بن سرور بن رافع بن حسن بن جعفر مقدسى، در ربیع‌الآخر 541ق، در روستای جمّاعیل نابلس فلسطين متولد شد.
تحصیلات
در کودکی همراه خانواده اش به دمشق مهاجرت کرد و و از استادان آنجا، از جمله از «ابوالمکارم بن هلال»، بهره برد. بعد به اسكندريه و بيت‌المقدس و مصر و بغداد و حران و موصل و همدان و اصفهان مسافرت كرد و و از دانش کسانی چون «ابوطاهر سِلَفی» (متوفی ۵۷۶)، «ابوموسی مَدْینی» (متوفی ۵۸۱)، «ابوالفضل طوسی» (متوفی ۵۶۸)، «ابوسعید صائغ» و «عبداللّه بن بَرّی» بهره مند شد.
او كتاب‌هاى بسيارى را به رشته تحرير درآورد.
وى، از بزرگان مذهب حنفيه مى‌باشد. در احوال او ذكر شده كه هر جمعه در مسجد جامع دمشق براى مردم حديث مى‌خواند و خود نيز تحت تأثير اين احاديث گريه مى‌كرد و مردم را نيز به گريه مى‌انداخت. او، همواره سحرگاهان به پا مى‌خاست و با نماز شب و نماز صبح و قرائت قرآن روز خود را آغاز مى‌كرد. وى، از جمله علمايى بود كه به امر به معروف و نهى از منكر بسيار اهميت مى‌داد.
فرزندان
فرزندان او عبارتند از محمد، عبدالله، عبدالرحمن كه هر سه جزو علماى حنفيه مى‌باشند.
وفات
وى، بعد از سال‌ها تدريس و تأليف، در مصر، در ۲۴ ربیع‌الاول 600ق، به‌وسيله بيمارى درگذشت. و در قَرافه، ناحیه ای در فسطاط مصر، کنار قبر «ابوعمروبن مَرزوق»، محدّث بصری (متوفی ۲۲۴)، به خاک سپرده شد.
آثار
- الصباح فى عيون الاحاديث الصحاح؛
- نهاية المراد من كلام خير العباد؛
- تحفة الطالبين فى الجهاد و المجاهدين؛
- الآثار المرضية فى فضائل خير البرية؛
- فضائل المكة؛
- غنية الحفاة فى تحقيق مشكل الالفاظ؛
- تبيين الاصابة لاوهام حصلت لابى نعيم فى معرفة الصحابة؛
- الكمال فى معرفة رجال الكتب الستة؛
و...