رازی، امین احمد
امین بن احمد رازى (متولد 1002ق-ری)، فرزند میرزا احمد تهرانى، تذکره‌نویس و ادیب ایرانى است.
| نام | رازی، امین احمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | رازی، امین احمد بن احمد |
| نام پدر | میرزا احمد تهرانى |
| متولد | 1002ق |
| محل تولد | رى |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | هفت اقلیم |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04049AUTHORCODE |
ولادت
در 1002ق، در رى متولد شد. اعضای خاندانش اغلب از نویسندگان و رجال بزرگ عهد خود بودند. پدرش از جانب شاه طهماسب صفوى، به کلانترى رى مأمور بود و پس از آن در دوران سلطان محمد خدابنده (حک 985 ـ 996 ق) نیز در آن مقام ابقا شد.
امین نیز از اعیان دربار صفوى بوده و در دوره شاه عباس اول، به هندوستان رفت و به دربار جهانگیر شاه راه یافت. در آنجا با یاری پسر عمش خواجه غیاث‌الدین ملقب به اعتمادالدوله فرزند خواجه شریف/ محمد شریف هجری (د 984 ق / 1576م) وزیر خراسان، اصفهان و یزد ـ که از رجال دربار جلال‌الدین اکبر پادشاه گورکانی (حک 963 ـ 1014 ق) بود ـ بدان دربار پیوست، در آنجا طى مدت شش سال تذکره نفیس خود به نام «هفت اقلیم» را نوشت. اگرچه امین احمد خود را شاعر نمی‌دانست، اما در پایان هر یک از اقالیم هفتگانة تذکره‌اش چند بیت مثنوی به بحر مخزن الاسرار، نظامی گنجوی، آورده که ظاهراً از سروده‌های خود اوست.
وفات
تاریخ وفات وى معلوم نیست. ایشان در هندوستان درگذشت.
منابع مقاله
اثرآفرینان، زندگینامهٔ نام‌آوران فرهنگی ایران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۷۷