قلعی، محمد بن علی
محمد بن علی قلعی (متوفی 577ق/1182م)، از علمای شافعی یمنی قرن ششم هجری، دارای تألیفاتی در موضوع فقه و سیره.
| نام | قلعی، محمد بن علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابي‌عبدالله محمد بن علي بن حسن قلعي
قلعي، ابي‌عبدالله محمد بن علي |
| نام پدر | علی |
| متولد | |
| محل تولد | اختلافی یمن یا مصر و یا مغرب |
| رحلت | 630ق |
| اساتید | محمد بن ابی‌عقامه تغلبی |
| برخی آثار | تهذيب الرياسة و ترتيب السياسة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06520AUTHORCODE |
نسب
وی ابوعبدالله محمد بن علی بن حسن بن علی بن ابوعلی قلعی است. درمورد نسبت وی (قلعی)، اقوال متعددی وجود دارد:
- منسوب است به قلعه حلب؛
- منسوب است به قلعه‌ای در مغرب (مراکش)؛
- منسوب است به قلعه‌ای در یمن؛
- منسوب است به قلعه‌ای در نزدیکی ظفار.
تحصیلات و اساتید
او در زبید یمن زیست و همان جا رشد یافت. فقه را نزد فقهای آن مکان و نزد شیوخی چون محمد بن ابی‌عقامه تغلبی آموخت.
مسافرت
او معاصر دولت بنی‌نجاح در یمن بود و وقتی علی بن مهدی در سال 554 بر آن مکان استیلا یافت، قلعی از آنجا به سمت عدن رفت و سپس به سمت بغداد روانه شد. او در مسیر به مرباط (شهری در عمان) رسید و در آنجا توقف نمود و در همان مکان از دنیا رفت.
شاگردان
- یحیی بن ابی‌نصیر که قاضی مرباط بود؛
- ابوالعباس احمد بن محمد بن یحیی بن ضمعج سبتی (متوفی 660)؛
- ابوالفتوح ناصر بن عبدالله مصری معروف به ابن عطار؛
- ابوالقاسم محمد بن فارس بن ماضی؛
- عبدالله بن محمد بن علی باعلوی؛
- ابراهیم بن ابی‌بکر باماجد؛
- محمد بن احمد بن ابی‌الحب ظفاری؛
- شیخ احمد بن علی بامحمود.
جایگاه ایشان نزد علما
سبکی در «طبقات الشافعية»، ابن قاضی شهبه در «طبقات الشافعية» و جندی در «السلوك في طبقات العلماء والملوك» و زرکلی در «الأعلام» از او یاد کرده‌اند و ابن سمره در کتاب «طبقات فقهاء اليمن» او را چنین وصف کرده است: «و في مرباط مفتيها و فقيهها محمد بن علي القلعي».
وفات
ایشان در سال 577، در مرباط از دنیا رفت.
آثار
- تهذيب الرئاسة وترتيب السياسة؛
- اللفظ المستغرب من شواهد المهذب؛
- إيضاح الغوامض في علم الفرائض؛
- أحكام العصاة من أهل الإسلام المرتكبين الكبائر؛
- قواعد المهذب؛
- احترازات المهذب؛
- كنز الحفاظ في غرائب الألفاظ؛
- لطائف الأنوار في فضل الصحابة الأخيار[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: ویکی‌پدیای عربی