مایو، عبدالقادر محمد
عبدالقادر محمد مایو، مشهور به «قدری مایو» شاعر و ادیب سوری، در سال 1935م، در حلب متولد شد. او علاوه بر تدریس و اشتغال به وکالت، به شعر و تحقیق در ادبیات عرب روی آورد. شرح دیوان «الشماخ بن ضرار» و تحقيق و تصحيح و شرح كتاب «الفخري»، اثر محمد بن علی بن طباطبا، از جمله آثار اوست.
تولد و تحصیل
قدری مایو در سال 1935م، در حلب متولد شد. وی لیسانس زبان و ادبیات عربی را از دانشگاه دمشق در سال 1957م، دیپلم در رشته تربیت را از همان جا و لیسانس حقوق را از دانشگاه حلب با تخصص در سازمان‌های بین‌المللی در سال 1967م، دریافت کرد[۱].
اشتغالات
وی بین سال‌های 1957 تا 1988 در سوریه، مصر، کویت و عربستان سعودی به‌عنوان معلم در مقاطع متوسطه و دانشگاه تدریس نمود. برخی از کارهای اداری، مانند اداره مدرسه متوسطه رسمی المأمون در حلب نیز به او واگذار شد. او مدتی نیز به وکالت مشغول بود و سپس خود را وقف نویسندگی و تحقیق کرد[۲].
جوایز
1958-1959: «مؤسسه حریت»، در اسکندریه؛ 1984-1986: باشگاه ادبی طائف؛ 1987: وزارت آموزش‌وپرورش عربستان؛ 1988: نشریه سوری البعث.
آثار
دیوان‌های شعر
- هموم صريع الغواني، 1975م؛
- موت ميت حياة، 1976م؛
- موسم الهجرة إلى الجنوب، 1977.
شرح بر دیوان‌ها
- الشماخ بن ضرار؛
- النابغة الشيباني؛
- كثير عزة؛
- عمر بن أبي‌ربيعة؛
- ابن الرومي؛
- ناصح‌الدين الأرجاني.
ادبیات عربی
- علم الصرف: أبنية المشتقات؛
- علم العروض والقافية: الأرجاز من البحور؛
- علم البلاغة العربية: الاستعارة؛
- الأسلوب اللفظي؛
- الاسم المنبي؛
- الاسم المعرب؛
- الاسم المنوّن وغير المنوّن؛
- علم الصرف: أسماء الأصوات وأسماء الأفعال؛
- علم البلاغة العربية: الإسناد؛
- الإطار العام والخاص للنصّ؛
- علم النحو العربي: إعراب الجمل وأشباه الجمل؛
- علم الصرف: الإعلال والإبدال؛
- الإملاء المبسّط؛
- الإنشاء المبسّط؛
- علم البلاغة العربية[۳].
پانویس
منابع مقاله
- مجله الفيصل، العدد 246، ص9، ذوالحجة 1417ق،
به آدرس اینترنتی:
- ويكيبيديا، الموسوعة الحرة، به تاریخ 22/9/1399، به آدرس اینترنتی:
وابسته‌ها
[[]]
[[]]
[[]]
[[]]