طیب، سید عبدالحسین
سید عبدالحسین طیب (1272-1370ش)، عالم، نویسنده، خطیب، فقیه، مفسر معاصر شیعه و از شاگردان سید محمدباقر درچه‌ای، از مشهورترین تألیفات او اطیب البیان فی تفسیر القرآن
| نام | طیب، سید عبدالحسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | طیب، سید عبدالحسین |
| نام پدر | سید محمدتقی (میرمحمد صادقی) |
| متولد | 1275ش |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1370ش یا 1412ق |
| اساتید | سید محمدباقر درچه‌ای |
| برخی آثار | اطیب البیان فی تفسیر القرآن
کلم الطیب در تقریر عقاید اسلام؛ عمل الصالح در بیان ایمان و تقوی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01858AUTHORCODE |
ولادت
او در بعد از ظهر هفتم محرم سال 1312ق (برابر با 30 تير 1272ش و 21 ژوئيه 1893 م) در يكى از محله‌هاى مركز شهر اصفهان (معروف به محلۀ نور در ميان طايفه‌اى از سادات معروف به مير محمد صادقى) ديده به جهان گشود.
او چهارمين فرزند خانواده و اولين پسر از این خانواده بود. سید عبدالحسین هنگامى كه سومين بهار زندگى را سپرى مى‌كرد، به همراه پدر راهی سفر به كربلا و سفر به عتبات عالیات می‌شود.
تحصیلات
تحصیلات طیب در سه شهر اصفهان، قم و نجف گذشت. بعد از سفر زیارتی به عتبات به مكتبخانه رفت و پس از فراگيرى خواندن و نوشتن، حساب، قرآن و نصاب الصبيان، راهى مدرسه علميه شد.
در 12 سالگى از نعمت سرپرستى پدر محروم گرديد، و مادرش كه بانوى بسيار بزرگوار و مقدس و همچون پدر، از شجرۀ طيبۀ ولايت و از خاندان روحانیت بود، به تربيت او همّت مخصوص گمارد. او مصمم‌تر و قوى‌تر از گذشته سید عبدالحسین را تشويق و تحريص به كسب علم و تحصيل معرفت مى‌كرد. از رهگذر اين دعاهاى خالصانه و تشويق‌هاى مشفقانه در او عزمى پيدا شد كه توانست ناملايمات پيش آمده از فقدان پدر را تحمل كرده و به طريق خود ادامه بدهد.
در ابتداى طلبگى، در مدرسۀ ميرزا مهدى حجره‌اى گرفت و آنجا مشغول درس و بحث شد، از ابتداى مقدمات تا معالم را خدمت مرحوم حاج آقا آخوند زفره‌اى بود. معالم را خدمت مرحوم سید احمد خوانساری خواند.
اساتید
مرحوم آقاى شيخ علوى يزدى كه بسيار در ادبيات مسلّط بود در مدرسۀ صدر شرح لمعه مى‌فرمود و شرح لمعه را خدمت ايشان خواند. نزد مرحوم آقاى شيخ حسن يزدى منطق را خواند.
حكمت، حساب، جبر، مقابله، هيأت و نجوم را خدمت مرحوم اسداللّه قمشه‌اى حكيم، فرا گرفت، بعد از اتمام دروس مقدمات از مدرسۀ ميرزا مهدى به مدرسه جنب مسجد امام نقل مكان كرد و پس از آن به مدرسۀ چهارباغ (امام صادق عليه‌السّلام) رفت و آنجا رحل اقامت افكند.
خدمت مرحوم آقا سيد مهدى درچه‌اى، كتاب قوانين و تقريرات كفايه را خواند، نزد مرحوم آخوند ملا عبدالكريم گزى، متاجر شيخ را فراگرفت. فوائد الاصول را خدمت آقا مير محمد صادقى مدرس و كفايه را خدمت مرحوم دزفولى خواند، دروس خارج فقه و اصول را، درس خارج اصول مرحوم مير محمد صادقى مدرس و مرحوم محمدتقى مدرس شركت مى‌كرد و همچنين در درس خارج فقه مرحوم سيد ابوالقاسم دهكردى نيز شركت مى‌جست.
وی عمده فقه و اصول را در اصفهان، خدمت مرحوم آیت‌اللّه آقا سید محمدباقر درچه‌ای بود و تقریبا مدت ۱۱ سال مرتب درس این بزرگوار می‌رفت. سید عبدالحسین می‌گوید: درست است که ثمره ظاهری این ۱۱ سال تحصیل مداوم خدمت ایشان مرا به درجه اجتهاد رسانید، اما آنچه مهم بود، من از آن مرحوم، درس زندگی، اخلاق و شخصیت را فرا گرفتم.[۱].
بعداز يك سال راهى نجف اشرف شد و در آن حوزه شريف خدمت اساتيد بزرگ و آيات و آيات عظم رسيد واز حوزه پر بركت درس آقايان استفاده كردم .
در نجف پای درس اصول آيت‌الله شيخ محمدحسين كمپانى و درس فقه آيت‌الله سيد محمدحسين اصفهانى و درس فقه واصول آيت‌الله نائينى شركت مى كرد.
همچنين درس اصول آقا حسين رجايى و فقه آقا سيد اسماعيل يزدى می‌رفت.
خدمت آيت‌الله آقا ضياء عراقى رساله منجزات مريض را خواند و خدمت آيت‌الله شيخ جواد بلاغى علم كلام را آموخت.
وفات
طیب در ۸ محرم ۱۴۱۲ق (۱۳۷۰ش) درگذشت و در نهم محرم در مسجد میر اصفهان (مسجد کازرونی) که خود امامت جماعت آن را بر عهده داشت، مدفون گردید.
آثار
برخی تألیفات ایشان عبارت است از:
- «اطیب البیان فی تفسیر القرآن»؛ در ۱۴ مجلّد که دو بار به چاپ رسیده است.
- «الکلم الطیّب»؛ در اعتقادات، در سه مجلد.
- «العمل الصّالح فی العقاید و الاخلاق».
- «رساله در خلل صلوه»؛ رساله اجتهادی که به دستور استاد ایشان تنظیم و تالیف شده است (غیر مطبوع).
- «تقریرات فقهی و اصولی» اساتید ایشان.
پانویس
- ↑ طیب،آیت‌الله عبدالحسین، ص34