صافی اصفهانی، حسن
حسن صافى اصفهانی (۱۲۹۸- ۱۳۷۴ش)، فقیه، عارف، زعیم حوزه علمیه اصفهان، از نوادگان عالم بزرگ مرحوم ملا صالح مازندرانى شارح کافى و داماد علامه مجلسى
| نام | صافی اصفهانی، حسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آیتالله صافی اصفهانی
صافی اصفهانی، م‍ح‍م‍د حسن |
| نام پدر | شیخ نصرالله |
| متولد | 1298ش |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1374ش یا 1416ق |
| اساتید | امام خمینی(ره) |
| برخی آثار | الهدایة فی الأصول |
| کد مؤلف | AUTHORCODE14247AUTHORCODE |
ولادت
به سال 1298ش، در شهر اصفهان متولد شد. پدرش شیخ نصرالله شغلش صحافی کتب مذهبی بود و در نجف در کتابخانه امیرالمؤمنین(ع) نزد علامه امینی کار می‌کرد.
تحصیلات
دوران تحصیلات ابتدایى خود را با ورود به «دبستان قدسیه» آغاز کرد و این دوران تحصیلى تا سال دوم یا سوم دبیرستان ادامه یافت. مدت کوتاهى پدر را در کسب و کار خود یارى نموده، سپس به حوزه علمیه اصفهان که آن زمان مجمع ده‌ها مجتهد و پایگاه علمى بزرگى بشمار مى‌رفت، وارد شد. بعد از دو سال در سال 1320ش، به قم مهاجرت کرد. اقامت ایشان در یکى از حجرات فوقانى مدرسه حاج ملا صادق بود.
اساتید
«شرح لمعه» را نزد آیتالله مرعشى، «رسائل» و «مکاسب» را نزد آیتالله شیخ عبدالرزاق نائینى و مکاسب را نزد امام خمینی(ره) و مقدارى از تفسیر «جوامع الجامع» را با مرحوم مطهرى نزد آیتالله حاج سید احمد خوانسارى خواندند.
در سال 1322 رهسپار مرقد مطهر امیرالمؤمنین(ع) و به‌مدت 28 سال در آنجا ساکن مى‌شود و از اساتیدى چون حضرات آیات: سید ابوالقاسم خوئى، شیخ عبدالحسین رشتى، شیخ صدرا بادکوبه‌اى، سید جمال‌الدین گلپایگانى، سید محسن حکیم، شیخ محمدعلى کاظمینى، شیخ محمدکاظم شیرازى، سید عبدالهادى شیرازى بهره‌مند مى‌شود.
در سال 1350 در حالى که استادى فاضل و مجتهدى 52 ساله هستند به منزل آیتالله خوئى خوانده مى‌شود. ایشان، وى را در جریان نامه‌اى از اصفهان قرار مى‌دهند؛ جمعى از مؤمنین و مردم اصفهان با ارسال نامه‌اى به حضرت آیتالله خوئى از معظم‌له خواسته‌اند که ایشان به شهر خود بازگردند. ایشان در بدو ورود به اصفهان، مورد استقبال علما، اساتید حوزه و مردم علم‌دوست اصفهان قرار مى‌گیرند و به دنبال آن، اقامه نماز جماعت را آغاز مى‌کند. شروع به تدریس در حوزه علمیه اصفهان فصل جدیدى را در زندگى استاد رقم زد. جلسات درس اخلاق ایشان و دروس فقه و اصول ایشان سبب تهذیب نفوس و تربیت شاگردان فراوانی گردید.
وی پس از درگذشت سید حسین خادمی، زعامت حوزه علمیه اصفهان را عهده‌دار شد.
وفات
ایشان در تاریخ هفتم مهرماه 1374ش، مطابق با سوم جمادى‌الاولى 1416ق، هنگام اذان صبح روز جمعه در سن هفتادوشش سالگى نداى حق را لبیک گفت و در مقبره مجلسیین به خاک سپرده شد.
منابع مقاله