صافی اصفهانی، حسن
حسن صافى اصفهانی (۱۲۹۸- ۱۳۷۴ش)، فقیه، عارف، زعیم حوزه علمیه اصفهان، از نوادگان عالم بزرگ مرحوم ملا صالح مازندرانى شارح کافى و داماد علامه مجلسى
| نام | صافی اصفهانی، حسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آیتالله صافی اصفهانی
صافی اصفهانی، م‍ح‍م‍د حسن |
| نام پدر | شیخ نصرالله |
| متولد | 1298ش |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1374ش یا 1416ق |
| اساتید | امام خمینی(ره) |
| برخی آثار | الهدایة فی الأصول |
| کد مؤلف | AUTHORCODE14247AUTHORCODE |
ولادت
به سال 1298ش، در شهر اصفهان متولد شد. پدرش شیخ نصرالله شغلش صحافی کتب مذهبی بود و در نجف در کتابخانه امیرالمؤمنین(ع) نزد علامه امینی کار می‌کرد.
تحصیلات
دوران تحصيلات ابتدايى خود را با ورود به «دبستان قدسيه» آغاز کرد و اين دوران تحصيلى تا سال دوم يا سوم دبيرستان ادامه يافت. مدت کوتاهى پدر را در کسب و کار خود يارى نموده، سپس به حوزه علميه اصفهان که آن زمان مجمع ده‌ها مجتهد و پايگاه علمى بزرگى بشمار مى‌رفت، وارد شد. بعد از دو سال در سال 1320ش، به قم مهاجرت کرد. اقامت ايشان در يکى از حجرات فوقانى مدرسه حاج ملا صادق بود.
اساتید
«شرح لمعه» را نزد آيت‌الله مرعشى، «رسائل» و «مکاسب» را نزد آيت‌الله شيخ عبدالرزاق نائينى و مکاسب را نزد امام خمینی(ره) و مقدارى از تفسير «جوامع الجامع» را با مرحوم مطهرى نزد آیتالله حاج سيد احمد خوانسارى خواندند.
در سال 1322 رهسپار مرقد مطهر اميرالمؤمنين(ع) و به‌مدت 28 سال در آنجا ساکن مى‌شود و از اساتيدى چون حضرات آيات: سيد ابوالقاسم خوئى، شيخ عبدالحسين رشتى، شيخ صدرا بادکوبه‌اى، سيد جمال‌الدين گلپايگانى، سيد محسن حکيم، شيخ محمدعلى کاظمينى، شيخ محمدکاظم شيرازى، سيد عبدالهادى شيرازى بهره‌مند مى‌شود.
در سال 1350 در حالى که استادى فاضل و مجتهدى 52 ساله هستند به منزل آيت‌الله خوئى خوانده مى‌شود. ايشان، وى را در جريان نامه‌اى از اصفهان قرار مى‌دهند؛ جمعى از مؤمنين و مردم اصفهان با ارسال نامه‌اى به حضرت آيت‌الله خوئى از معظم‌له خواسته‌اند که ايشان به شهر خود بازگردند. ايشان در بدو ورود به اصفهان، مورد استقبال علما، اساتيد حوزه و مردم علم‌دوست اصفهان قرار مى‌گيرند و به دنبال آن، اقامه نماز جماعت را آغاز مى‌کند. شروع به تدريس در حوزه علميه اصفهان فصل جديدى را در زندگى استاد رقم زد. جلسات درس اخلاق ایشان و دروس فقه و اصول ایشان سبب تهذیب نفوس و تربیت شاگردان فراوانی گردید.
وی پس از درگذشت سید حسین خادمی، زعامت حوزه علمیه اصفهان را عهده‌دار شد.
وفات
ايشان در تاريخ هفتم مهرماه 1374ش، مطابق با سوم جمادى‌الاولى 1416ق، هنگام اذان صبح روز جمعه در سن هفتادوشش سالگى نداى حق را لبيک گفت و در مقبره مجلسيين به خاک سپرده شد.
منابع مقاله