وصاف الحضره، عبدالله بن فضل‌الله
شهاب‌الدین یا شرف‌الدین عبدالله بن فضل‌الله شیرازی (663-728ق)، ملقب به «وصاف الحضره» و «شرف شیرازی»، نویسنده و اهل قلم قرن هفتم و صاحب کتاب «تاریخ وصاف» می‌باشد.
ولادت، تحصیل و کار
وصاف به سال ۶۶۳ق، در شیراز زاده شده و در همان شهر به کسب دانش پرداخته و سرانجام به خدمت دیوانی درآمده است[۱].
نسب
پدر او، فضل‌الله، ملقب به عزالدین، از عمال دولتی ایلخانان در فارس بود[۲].
خدمت در دولت ایلخانی
وصاف شیرازی مانند پدرش در شمار عاملان دیوانی دولت ایلخانی فارس درآمد و مورد لطف خواجه صدرالدین احمد خالدی زنجانی، نایب امیر طغاجار حاکم فارس گردید. مدتی نیز مورد لطف رشیدالدین فضل‌الله همدانی و غازان خان و سلطان الجایتو قرار گرفت[۳].
آثار
- اشعار فارسی و عربی (وصاف، بسیاری از ابیات و قطعات و قصاید خود را به‌مناسبت، در ضمن «تاریخ وصاف» ذکر کرده و صاحب دیوان مستقلی نبوده است؛
- تاریخ وصاف (وصاف، از سال ۶۹۹ق، به قصد تحریر ذیلی بر «تاریخ جهان‌گشای جوینی»، شروع به نوشتن کتاب معروفش، «تجزية الأمصار و تزجية الأعصار» کرد که در پنج جلد تألیف شده و به «تاریخ وصاف» معروف است)[۴].
وفات
وی در سال 728ق، دار فانی را وداع گفت. قبر وی مابین تکیه چهل‌تنان و حافظیه است که این قبر توسط میراث فرهنگی و گردشگری فارس در کنار قبور تاریخی مشاهیر بزرگ فارس (از جمله عبید زاکانی و خاندان امام جمعه و دیگر بزرگان فارس) تخریب و به باغ موزه مشاهیر غربی تبدیل شده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
بی‌نام، «زندگی‌نامه وصاف شیرازی»، برگرفته از سایت «تاریخ ما، زندگی مشاهیر در تاریخ ما»، دوشنبه 14 مهر 1399، به آدرس اینترنتی: https://mandegar.tarikhema.org/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%88%D8%B5%D8%A7%D9%81-%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2%DB%8C