نصیری، محمدابراهیم بن زین‌العابدین
محمدابراهیم بن زین‌العابدین نصیری، (۱۰۵۱ – متوفی پس از 1126ق.) معروف به میرزا محمدابراهیم نصیری طوسی، عالم، محدث، ادیب و منشی قرن یازده و دوازده هجری در اصفهان و متخلص به منیر.
| نام | نصیری، محمدابراهیم بن زین‌العابدین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار |
|
| کد مؤلف | AUTHORCODE02154AUTHORCODE |
تولد
میرزا محمدابراهیم بن زین‌العابدین بن عبدالحسین نصیری طوسی اصفهانی متخلص به منیر، عالم محدث، ادیب منشی، در سال ۱۰۵۱ق. در اصفهان متولد شد.
تحصیل و مناصب
او در این شهر نزد علمای بزرگی چون علامه مجلسی تحصیل کرد و سپس به مشاغل اداری روی آورد. میرزا محمدابراهیم ابتدا وزیر استرآباد بود و سپس تولیت آستان شاه صفی، وزارت آذربایجان و استیفای ممالک را بر عهده داشت؛ ولی در اثر سعایت حسودان از کار کنار گذاشته‌شده تا اینکه به منصب مجلس‌نویسی شاه سلطان حسین صفوی منصوب شد. وی تا حدود سال ۱۱۲۶ق. در قید حیات بود[۱].
خط خوب و استنساخ، طبع شعری
او خطّ نستعلیق را خوش می‌نوشت و در خطّ نسخ نیز مهارت داشته است. میرزا محمدابراهیم کتاب‌های تلخیص الشّافی، تفسیر الائمّه و کشف الآیات را کتابت کرده است.
وی طبع شعری نیز داشت؛ این ابیات از او است:
"ساقی توفیق کردست چون بزم آرای من***باده لعلی دهد از چشم خون پالای من"
"مطرب آه و فغان در نغمه ریزد زیر و بم***تا نوای غم زدایی سازد از آوای من"
"زهره چنگی می‌فرستد در زمین گردون پیر***تا کند کسب نشاطی از دل برنای من"[۲].
آثار
پانویس
منابع مقاله
- مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، اصفهان، چاپ اول، 1386ش.
- جعفریان، رسول، تاریخ میرزا ابراهیم مجلس نویس، تألیف محمدابراهیم بن زین‌العابدین نصیری، نشر مورخ، قم، اول، 1396ش.