صاوی، احمد بن محمد
احمد بن محمد صاوی مالکی خلوتی (1175ق/1761م-1241ق/1825م)، فقیه مالکی و صوفی بر طریقه خلوتیه. «حاشية على تفسير الجلالين» و «بلغة السالك لأقرب المسالك» از جمله آثار اوست.
ولادت
احمد بن محمد صاوی در سال 1175 ق/1761م، در شهر صا الحجر مصر، واقع در بین شهرهای دسوق و بسیون در ساحل غربی رودخانه نیل متولد شد[۱].
تحصیل
او قرآن را در شهر خود حفظ کرد، سپس در سال 1187ق، برای طلب دانش به جامع الازهر نقل مکان نمود.
شاگردان
- احمد ششتی، متوفی 1235ق؛
- هاشمی رتبی، متوفی 1240ق؛
- یوسف بن محمد بن یحیى بطاح اهدل زبیدی، متوفی 1246ق؛
- ابوحامد عربی بن محمد دفتی فارسی، متوفی 1253ق؛
- محمد بن حسین کتبی حنفی؛
- محمد کفراوی؛
- احمد محمد نصیر؛
- محمد البنا حنفی، مفتی حنفیه[۲].
آثار
- الأسرار الربانية و الفيوضات الرحمانية على الصلوات الدرديرية؛
- بلغة السالك لأقرب المسالك (حاشیه بر «الشرح الصغير لأقرب المسالك» شیخ احمد دردیر در فقه مالکی)؛
- حاشية على تفسير الجلالين؛
- حاشية على «شرح الخريدة البهية» تألیف شیخ احمد دردیر؛
- حاشية لشرح تحفة الإخوان في علم البيان؛
- شرح منظومة الدردير لأسماء الله الحسنى؛
- حاشية على «جوهرة التوحيد» قانی؛
- حاشية على «أنوار التنزيل» بیضاوی.
وفات
وی در 1241ق/1825م، در مدینه منوره وفات یافت[۳].
پانویس
منابع مقاله
- ويكيبيديا، الموسوعة الحرة، به آدرس اینرنتی:
- کحاله، عمر رضا، «معجم المؤلفين»، الجزء الثاني، بيروت، دارإحياء التراث العربي، 1975م.