مظفر، محمدحسین
شيخ محمدحسین فرزند محمد بن عبدالله بن محمد بن احمد بن مظفر نجفي از علماى معاصر شيعه اماميه است.
تولد
وى در سال 1312ق به دنيا آمد. خاندانش از عالمان مشهور عراق به شمار مى‌روند پدرش از فقيهان نجف بود و برادرانش محمدحسن و محمدرضا نيز از فقها هستند. علامه مظفر علاوه بر فقه و اصول در ادبيات و تاريخ مهارت داشت و در اين زمينه كتبى هم تأليف كرد. او و برادرش رضا در درس برادر ديگرشان حسن شركت كردند. همچنين ميرزا محمدحسین نائيني و آقا ضياء عراقى از استادان محمدحسین بود.
فعاليتها
او در «لجنة المجمع الثقافي لجمعية منتدى النشر» كه برادرش رضا تأسيس كرده بود شركت داشت و در مجموع اين برادران روش جديدى در آموزش علوم اسلامى آغاز كردند، به طورى كه دانشكده‌اى در فقه تأسيس كردند و حتى زبان‌هاى خارجى در آن تدريس مى‌شد و وزارت معارف عراق آن را تأييد كرد. بنابراین علامه مظفر از جمله عالمانى است كه در دوره‌اى خاص به تأليف در موضوعاتى كه كمتر به آن توجه شده پرداختند و معارف شيعه را تبيين نمودند.
آثار
آثار منتشر شده وى عبارتند از: 1- الامام الصادق عليه‌السّلام، 2- تاريخ الشيعة، 3- الثقلان: الكتاب و العترة، 4- الشيعة و الإمامة، 5- علم الإمام، 6- ميثم التمار، 7- ديوان شعر درباره اهل‌بيت(ع)
وفات
وى در محرم سال 1381 قمرى از دنيا رفت و در كنار برادر بزرگش علامه شيخ محمدحسن مظفر در آرامگاهى بيرون نجف دفن شد.