غیبت کبری
غيبت كبرى اثر فارسى علی‌اصغر رضوانی، از مجموعه كتاب‌هاى «سلسله مباحث مهدویت» بوده كه به مسائل مربوط به غيبت كبرى؛ از جمله امكان تشرف به محضر امام زمان(عج) و رجعت پرداخته است.
| غیبت کبری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رضوانی، علی‌اصغر (نویسنده) |
| ناشر | مسجد مقدس جمکران |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1386 ش |
| چاپ | 3 |
| شابک | 978-964-8484-96-0 |
| موضوع | محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - غیبت مسجد جمکران، قم |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/4 /ر6 غ92 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
كتاب با مقدمه ناشر در نقد كسانى كه عقايد و افكار انحرافى را در جامعه ترويج مى‌كنند، آغاز و مطالب در سه بخش ارائه گرديده است.
در طرح مباحث، از متن كامل و ترجمه آيات و روايات به عنوان مؤيد استفاده شده است.
گزارش محتوا
بخش اول، با بيان ويژگى‌هاى عصر غيبت كبرى؛ از جمله جدا شدن مردم از رهبر و امام خود، گسترش ظلم و ستم در زمين و تأكيد الهى بر امتحان امت، آغاز شده و بعد از مطرح كردن نظرياتى كه درباره کیفیت غيبت حضرت مهدى وجود دارد، علت تأخير در ظهور، از ديدگاه روايات بررسى شده است.
نویسنده مقصود از نيابت عامه را اين مى‌داند كه امام(ع)، ضابطه‌اى كلى به دست مى‌دهد تا در هر عصر، فرد شاخصى كه آن ضابطه از همه جهات و در همه ابعاد بر او صدق مى‌كند، نايب امام شناخته شده و نماينده امام در جامعه گردد.
وى معتقد است، جذب مردم و ميل آن‌ها به امام زمان(عج) متوقف بر معرفت آن‌ها به آن حضرت بوده و انسان از دو طريق مى‌تواند، به ملاقات ايشان شرفياب شود:
- از راه تحصيل كمالات روحى
- عمل به برخى از دستورات وارده كه در برخى روايات به آن اشاره شده است.
مؤلف ضمن توضيح دو اصطلاح مهدى نوعى و شخصى، بر اين نكته تأكيد دارد كه غيبت و دورى حجت خدا از بين مردم، امرى تازه و جديد نيست؛ بلكه سنتى الهى بوده كه در بين انبيا نيز پيدا شده و لذا به چند نمونه از اين موارد، اشاره كرده و جريان آن‌ها را توضيح داده است؛ از جمله: حضرت ادريس، صالح، ابراهيم، موسى، شعيب، الياس، دانيال و عيسى(ع).
وى معتقد است، ظهور حضرت مهدى(عج)، متعلق بداء واقع شده و قابل تقديم و تأخير مى‌باشد و يكى از عوامل تعجيل، دعا كردن است.
دوم، به امكان يا عدم امكان تشرف به محضر امام زمان(عج) در عصر غيبت پرداخته و بعد از بيان كلمات برخى از علماى شيعه كه قائل به امكان رؤيت هستند؛ از جمله سيد مرتضى، شيخ طوسى، سيد بن طاووس، آخوند خراسانى و محقق نائينى، به شبهات مطرح شده در اين زمينه، پاسخ داده است.
نویسنده اهداف ملاقات با امام زمان(عج) را به دو دسته تقسيم كرده است:
- اهداف عمومى:
- - نجات مسلمانان از ظلم حاكمان منحرف؛ مانند نجات مردم بحرين
- - توجه دادن مردم به عدم تحقق شرط ظهور
- - تأكيد بر اين كه امت به قابليتى نرسيده كه بتواند عهده‌دار حكومت عدل جهانى گردد.
- اهداف خصوصى:
- - هدايت شخص وامانده در راه و ملحق كردن او به قافله
- - مساعدت مالى به شیعیان
- - تعليم ادعيه و اذكار و...
در ادامه، به جريان ملاقات برخى از تشرف يافتگان به محضرت مبارک امام زمان(عج)؛ از جمله سيد بن طاووس، علامه حلى، شيخ قطيفى، مقدس اردبيلى، مجلسى اول و... اشاره شده است.
سوم، به مسئله رجعت، از ديدگاه عقل و نقل پرداخته و پس از توضيح مفهوم رجعت و تقسيم آن به معنوى و ظاهرى، آن را اعتقاد ضرورى مذهب دانسته است.
در مورد سر بحث از رجعت در كتاب‌هاى كلامى، چند نكته مطرح شده است؛ از جمله:
- وجود روايات فراوان در اين موضوع
- ارتباط اين مسأله به امامت
- زمينه ساز بودن آن براى اعتقاد به معاد و...
نویسنده با استفاده از روايات، اثبات كرده است كه رجعت، مانند معاد، عمومى و همگانى نيست، بلكه مخصوص كسانى بوده كه ايمان خالص يا كفر محض دارند.
در پايان، برخى از شبهات مطرح شده در اين زمينه، پاسخ داده شده است.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها به ذكر منابع اختصاص دارد.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.