عماره یمنی، عمارة بن ابی‌الحسن
نجم‌الدین ابومحمد عمارة بن ابی‌الحسن بن علی بن زیدان بن احمد حکمی یمنی (۵۱۵ق-۵۶۹ق)، از فقهای شیعه امامیه و مدرسین و مؤلفین آنان و از شهیدان راه تشیع است. وی عالم به فرائض و مورخ و شاعر یمنی در قرن ششم بود. کتاب «أخبار اليمن»، از جمله آثار اوست.
ولادت
اصل وی از شهر «سرطان» در وادی «وساع» یمن است و در سال 515ق، در تهامه متولد شد[۱].
سفر و تحصیل
وی به سال 531ق، به زبید سفر کرد و نزد دانشمندان آنجا به تلمذ پرداخت. سپس به تجارت اشتغال ورزید و به عدن مسافرت کرد و از آنجا به مکه و سپس به مصر رفت و پس از چندی به زبید بازگشت[۲].
در سال 550ق، قاسم بن هشام امیر مکه، وی را به رسالت نزد طلائع بن رزیک وزیر خلیفه فاطمی فرستاد. عماره در مصر مورد احترام و اکرام فاطمیان قرار گرفت و ازاین‌رو، وی آنها را مدح بسیار کرده است[۳].
اشعار
وی اشعاری روان، متین و محکم و پرارج در ستایش و سوگ اهل‌بیت(ع) و نیز در دفاع از ولایت ایشان سروده است[۴].
شهادت
او به دلیل قصیده‌ای که در رثای فاطمیان سرود یا به‌خاطر شرکت در توطئه‌ای علیه صلاح‌الدین، در 26 شعبان سال 596ق، اعدام شد[۵].
آثار
- النكت العصرية في أخبار الديار المصرية (به نظر می‌آید همان «أخبار الوزراء المصريين» باشد)؛
- أخبار اليمن؛
- کتابی در فرائض مواریث؛
- دیوان شعر؛
- المفيد في أخبار زبيد[۶].
پانویس
منابع مقاله
- محمدزاده، مرضیه، «دانشنامه شعر عاشورایی»، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، چاپ اول، 1383.