سهراب
سهراب (زنده در نیمه اول قرن چهارم هجری)، مؤلف کتاب «عجائب الأقاليم السبعة إلی نهاية العمارة».
| نام | سهراب |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | احتمالا سرابیون |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | زنده در نیمه اول قرن چهارم |
| اساتید | |
| برخی آثار | عجائب الأقاليم السبعة إلی نهاية العمارة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01067AUTHORCODE |
نام
وی مؤلف کتاب «عجائب الأقاليم السبعة إلی نهاية العمارة»، است و نام او، تاکنون، در ابهام و پیچیدگی است. او در مقدمه کتاب، با اختصار تمام، خود را «بنده فقیر سهراب» نامیده و چنین چیزی میان مؤلفان مسلمان، کمتر سابقه دارد. این نام تقریبا کلمه‌ای بیگانه است و شاید خواسته که بدین وسیله، دیگران را گمراه کرده باشد. به‌هرحال، بعضی‌ها، نام وی را «ابن سرابیون» نامیده‌اند که گویا با نام طبیب معروف آن دوران، اختلاطی رخ داده است[۱].
ولادت و وفات
از تاریخ تولد و وفات او، اطلاعی در دست نیست؛ همین‌قدر معلوم است که کتاب خود را در نیمه اول قرن چهارم هجری نوشته است[۲].
آثار
اثر وی، «عجائب الأقاليم السبعة إلی نهاية العمارة» نام دارد. این کتاب، تاآنجاکه فون مژیک آلمانی تحقیق کرده، رونویسی است از کتاب «صورة الأرض» خوارزمی. عنوان کتاب که بر نسخه خطی «عجائب الأقاليم السبعة» آمده، مشکوک است؛ زیرا در کتاب، سخنی از عجایب نیست و شاید حق با فون مژیک است که گوید نام کتاب «الأقاليم السبعة» است. تاریخ تألیف آن را از کنجکاوی در متن کتاب، میان سال‌های 289-334ق/902-945م، یعنی پیش از درآمدن بویهیان به بغداد، تعیین می‌توان کرد[۳].
محل اقامت
اطلاعات وی در این کتاب از عراق، چنان دقیق است که بی‌گفتگو در آنجا مقیم بوده است[۴].
معاصران
وی معاصر ابوزید بلخی، بنیان‌گذار مکتب قدیم جغرافیای اسلامی بوده، ولی روشی کاملا مخالف مکتب مذکور داشته است؛ زیرا کتاب وی، استمرار مکتب جغرافیایی یونان است و تا حدی نیز با روش «صورة الأرض» خوارزمی تفاوت دارد[۵].
پانویس
منابع مقاله
قره‌چانلو، حسین، یادداشت مترجم بر ترجمه کتاب، «عجائب الأقاليم السبعة إلی نهاية العمارة»، اثر سهراب، ترجمه حسین قره‌چانلو، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی، 1347.