دنبلی خویی، ابراهیم بن حسین
آيةاللّه حاج ميرزا ابراهيم بن حسين دنبلى خويى (1247-1325ق)، بعد از تحصيلات مقدماتى در خوى براى تكميل تحصيلات خود، در سال 1262(ق). راهى نجف شد. او در محضر استادانى والامقام تلمذ نمود و در علوم مختلف به بالاترين مراتب علمى رسيد. پس از چندين سال اقامت در نجف و پس از پايان تحصيلات، با اخذ درجه اجتهاد با دستى پر به زادگاهش بازگشت و به ارشاد، تحقيق و تدريس پرداخت.
اساتيد
شيخ مرتضى انصارى، سيد حسين بن محمد كوه كمرى.
شاگردان
شيخ عبدالحسين بن محمد اعلمى، حاجى مير محمود ساجدى، ميرزا على قلى، ميرزا ابراهيم سلماسى و....
ميرزا ابراهيم دنبلى اولادى نداشت، لذا تمامى اموال خود من جمله كتاب‌خانه مفصّلش را وقف وجوه برّ كرد.
آثار
تأليفات فقهى و اصولى و حديثى از خود به جاى گذاشته كه من باب نمونه «الدرة النجفيه فى شرح نهج‌البلاغه الحيدريه»، «شرح اربعين حديث»، «ملخص المقال فى تحقيق احوال الرجال» و ملخص جلد هفتم بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام را مى‌توان نام برد. در سال 1325ق. در آشوب‌هاى مشروطيت به دست مرتضى نامى در خوى به شهادت رسيد و جنازه‌اش بعد از چهار سال به نجف منتقل و در وادى السلام مدفون گرديد. از كتب وقفى ايشان كه بعداً به مدرسه نمازى خوى انتقال يافت، جمعاً 112 نسخه خطى مى‌باشد كه تأليفات خود آن مرحوم با دستخط خود نيز در ضمن آن‌ها مى‌باشد. اين موقوفات در فهرست‌نگارى كتاب‌خانه با عنوان «موقوفات شهيد» مشخص شده‌اند و در ابتدا و انتهاى اين كتب مهر كتاب‌خانه آن مرحوم موجود است.