دسوقی، ابراهیم بن ابی‌المجد
برهان‌الدين ابراهيم بن ابى‌المجد دَسوقى (حدود 653-696ق)، ملقب به ابوالعينين، يكى از بزرگان متصوفه قرن هفتم هجرى مصر و بنيان‌گذار فرقه دسوقيه (برهانيه) است، که یکی از چهار طریقت بزرگ مصر که از مؤسسان آنها با عنوان اقطاب اربعه یاد می‌شود.
| نام | دسوقی، ابراهیم بن ابی‌المجد |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 633ق-644ق-653ق |
| محل تولد | ابى‌المجد |
| رحلت | 676 ق یا 1277 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | الترادف فی صیغ الافعال بین الصرفیین و المعاجم |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03803AUTHORCODE |
ولادت
زادگاه وى روستاى مرقوس در بخش غربیه در مصر سفلى بود. سال تولد او را در روايات مختلف، 633ق / 1235م، 644ق / 1246م و 653ق / 1255م نوشته‌اند.
آموزه‌هاى او باعث انشعاب در طريقت صوفيان شاذليه شد. ابراهیم دسوقی که به طریقتهای سهروردیه، بدویه، و رفاعیه درآمده بود، پس از طی مراحل سیر و سلوک، طریقتی مستقل در زادگاه خود مصر بنیان نهاد. این طریقت که پس از مرگ دسوقی برادرش ابوعمران موسی(متوفی 739)، آن را سازماندهی کرد تا قرن نهم به ابراهیمیه معروف بود و از آن پس، پیروان دسوقی طریقت خود را دسوقیه نامیدند.
وفات
آرامگاه او در شهر دسوق مصر، امروزه زيارتگاه است.
آثار
از جمله آثار او مى‌شود به «الجوهرة المضيئة في سلوك الطالب و نصح البرية» و «الترادف في صيغ الأفعال بين الصرفيين و المعاجم» اشاره كرد.
اطلاع ديگرى از وى در دست نيست.
منابع مقاله
- پايگاه خبرى ويكى‌پديا.
- لغت‌نامه دهخدا، مدخل دسوقى.