ابن کربلایی، حافظ حسین
حافظ حسین کربلایی تبریزی (متوفی 997ق)، معروف به ابن کربلایی، عارف، عالم، مورخ، شاعر و خطاط و صاحب کتاب «روضات الجنان و جنات الجنان».
تولد و موطن
سال تولد وی معلوم نیست، ولی سنین عمرش، بیشتر در بلاد غربت به سر شده است.
سفرها
او در سال 988ق، از راه دمشق به حج رفت و چون به تبریز برگشت، با اندک فاصله‌ای رخت به‌سوی دمشق کشید و در آن شهر رحل اقامت انداخت و در محله قیمریه سکنی گرفت[۱].
وى از متصوفه طریقه عبداللهیه علویه و مرید سید احمد حسینى حسنى موسوى باب‌الابوابى بود. در دمشق با شیخ بورینى ملاقات کرد و شیخ زبان فارسى را از او فراگرفت و در همین ایام بود که با شیخ بهایى ملاقات کرد. وى خط را نیکو مىنوشت و از شاگردان علاءالدین على‌بیگ تبریزى بود[۲].
وفات
حافظ حسین کربلایی در دمشق درگذشت و در موضع مرج الدحداح در جوار قبر شیخ ابوشامه دفن شد.
آثار
روضات الجنان و جنات الجنان از آثار اوست[۳].
پانویس
منابع مقاله
- سلطان‌القرائی، محمدامین، مقدمه «روضات الجنان و جنات الجنان»، تألیف حافظ حسین کربلایی و تصحیح جعفر سلطان‌القرائی، انتشارات ستوده، تبریز، اول، 1383ش.
- پایگاه اینترنتی راسخون، به آدرس: