رشتی حائری، عبدالحسین
عبدالحسين بن عيسى رشتى (1253-1332ش)، در سال 1253ش (1292ق) در كربلا به دنيا آمد.
تحصیلات
وى در كودكى به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در اين شهر خواند. شيخ عبدالحسين رشتى در بيست سالگى راهى تهران گرديد و از محضر عالم بزرگ، شيخ محمدحسن آشتيانى، در اصول و فقه بهره برد. وى همچنين حكمت و كلام را نزد شيخ على نورى، سيد شهاب‌الدين تبريزى شيرازى و ميرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت. ايشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدريس ادبيات و سطوح ادبى نيز اشتغال داشت. آيت اللَّه رشتى پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گرديد و در حلقه درس فقيهان زمان همچون حضرات آيات: آخوند ملامحمد كاظم خراسانى، شيخ الشريعه اصفهانى و سيد محمدكاظم يزدى، فقه، اصول، حديث، رجال، فلسفه و اخلاق را به نهايت رسانيد تا اينكه به دريافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد. وى از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشكيل داد و بسيارى از افاضل را از محضر خويش بهره‌مند ساخت.
آثار
ايشان آثار گوناگونى به رشته تحرير درآورد كه از آثار علمى وى مى توان به: "شرح كفايه الاصول"؛ حاشيه بر "طهارت" علامه انصارى؛ تعليقه بر بحث "الموضوع من شرح‌المطالع"؛ "الثمرات"، در موضوع علوم؛ حاشيه بر "الاسفار"؛ رساله "اصول‌الدين"؛ "الاطوار"، در مباحث مختلف تفسير آيات؛ رساله‌اى در "صرف و نحو"؛ رساله در "منطق"؛ تعليقات بر "جواهر الكلام" و "الرسائل" و "المكاسب" اشاره كرد.
وفات
اين عالم دينى و فقيه و فيلسوف عالى مقام سرانجام در بيست و هفتم بهمن 1332ش برابر با دوازدهم جمادى الثانى 1373ق در هفتاد و نه سالگى بدرود حيات گفت و در وادى السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد.
منابع مقاله
روزشمار مركز پژوهش‌هاى اسلامى صدا و سيما تهيه و تنظيم: فريادرس گروه حوزه علميه