حمیری، عبدالله بن جعفر
ابوالعباس عبدالله بن جعفر بن حسين بن مالك بن جامع حِميَرى قمى، عالم، محدث، فقیه، از راویان بزرگ و ياران امام هادی و امام حسن عسکری عليهما‌السلام و از فقها و روات بزرگ شيعه در قرن سوم هجرى مى‌باشد.
| نام | حمیری، عبدالله بن جعفر |
|---|---|
| نامهای دیگر | حمیری، ابوالعباس عبدالله
عبدالله ال‍ح‍م‍ی‍ری عبدالله ال‍ق‍م‍ی ق‍م‍ی، عبدالله بن جعفر ق‍م‍ی حمیری، عبدالله بن جعفر |
| نام پدر | جعفر |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | زنده تا دوره غیبت صغری |
| اساتید | احمد بن محمد بن خالد برقى |
| برخی آثار | قرب الإسناد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00275AUTHORCODE |
شخصيت
عبدالله بن جعفر از مقام و منزلت والايى در ميان علما و فقهاى بزرگ شيعه برخوردار است و شخصيت‌هايى همچون شيخ صدوق در مشيخۀ «الفقيه» و نجاشى در «رجال» و مجلسى در «روضة المتقين» و مامقانى در «تنقيح المقال» و عليارى در «بهجة الآمال» فقاهت و وثاقت و وجاهت او را در ميان مشايخ روايى شهر قم مطرح نموده‌اند.
وى از مشايخ بزرگ كلينى به شمار مى‌آيد و كلينى در كتاب «كافى» بسيار بر او استناد نموده و از او روايت نقل كرده است.
ارتباط با ائمه(ع)
حميرى با امام هادى و امام حسن عسكرى عليهما‌السلام مكاتباتى داشت و على رغم فشار شديد حكومت عباسى در قطع ارتباط ميان شیعیان و آن دو امام بزرگوار، ارتباط خود را با امامان خود حفظ كرده و از آن دو امام همام پيوسته رهنمود مى‌گرفت.
ارتباط با امام زمان عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف
پس از شهادت امام حسن عسكری عليه‌السلام حميرى رابطه خود را با معدن وحى در زمان غيبت صغرى قطع نكرد و از طريق «محمد بن عثمان عمرى» رابطه و مكاتبه خود را با امام زمان عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف حفظ نمود و مسائل و مشكلات خود را از امام زمان از طريق نامه مى‌پرسيد و از نور وجود آن حضرت بهره‌مند مى‌گشت. وى مجموعه اين نامه‌ها را در كتابى به نام «مسائل عن محمد بن عثمان العمري و التوقيعات» جمع‌آورى نموده است.
سفر به كوفه
حميرى در حدود سال 270 هجرى سفرى به شهر كوفه، پايگاه روات بزرگ شيعه در آن دوران، داشته است.
علما و بزرگان كوفه با اطلاع از آمدن حميرى به شهرشان دسته دسته به نزدش مى‌آمدند تا شفاهاً از او روايت بشنوند و سخنان گهربار ائمه معصومين عليهم‌السلام را بدون واسطه از اين شخصيت بزرگ شيعه و راوى معتبر استفاده نمايند.
روايات او
روايات حميرى از ارزش و اعتبار خاصى برخوردار است و مشايخ بزرگ شيعه در مجموعه‌هاى روايى خود پيوسته به آنها استناد مى‌كنند، مانند كلينى در «كافى»، شيخ صدوق در «فقيه» و «خصال»، شيخ طوسى در «تهذيب»، شيخ طبرسى در «مكارم الأخلاق»، علامه مجلسى در «بحار الأنوار» و شيخ حر عاملى در «وسائل الشيعة».
فرزندان
حميرى داراى چهار فرزند بود به نام‌هاى محمد، جعفر، حسين و احمد كه آنها نيز از بزرگان شيعه بوده‌اند و داراى مكاتباتى با امام زمان عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف مى‌باشند. البته از ميان آن مكاتبات تنها نامه‌هاى محمد به دست ما رسيده و در جوامع روايى شيعه آن را نقل نموده‌اند.
اساتيد
حميرى از محضر شخصيتهاى بزرگى از مشايخ شيعه نيز بهره‌مند شده است مانند: ابوهاشم جعفرى، ابراهیم بن مهزيار، ابراهیم بن هاشم، احمد بن اسحاق قمى، احمد بن محمد بن خالد برقى، احمد بن محمد بن عيسى اشعرى قمى، احمد بن مطهر، محمد بن ريان بن صلت قمى و حسن بن ظريف.
شاگردان
شخصيتهاى فراوانى از چهره‌هاى سرشناس شيعه از او بهره برده‌اند مانند: فرزندش محمد بن عبدالله بن جعفر، احمد بن زياد بن جعفر همدانى، على بن بابويه قمى، محمد بن حسن بن وليد، محمد بن موسى بن متوكل، محمد بن همام بغدادى، محمد بن يحيى عطار قمى و ابوغالب زرارى.
تأليفات
او داراى تأليفات فراوانى مى‌باشد از جمله:
- قرب الإسناد
- العظمة و التوحيد
- الإمامة
- الاستطاعة و المعرفة و الأفاعيل و الإرادة
- الطب
- الرسائل
- فضل العرب
- مسائل عن محمد بن عثمان العمري و التوقيعات
- كتاب الدلائل
- الغيبة و الحيرة