حملاوی، احمد
احمد بن محمد بن احمد حملاوى (1856 - 1928 م)، عالم لغوی مصری، یکی از پیشگامان زبان شناسی و ترجمه در قرن نوزدهم، مؤلف کتاب مشهور در علم صرف شذا العرف في فن الصرف
| نام | حملاوی، احمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 1273ق 1856/م |
| محل تولد | بلیس مصر |
| رحلت | 22 ربیع الاول 1351ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | شذا العرف في فن الصرف |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07919AUTHORCODE |
زندگی‌نامه
وى منسوب به «منيه حمل» از قريه‌هاى «بلبيس» مى‌باشد. على مبارک‌پاشا در كتاب «الخطط التوفيقية» نوشته است: «وى در تاريخ 1273ق 1856/م به دنيا آمد و پس از كسب فيض از محضر پدر خويش، قرائت و بسيارى از علوم شرعى و ادبى را از افاضل عصرش آموخت و به مدرسه «دارالعلوم» راه يافت»[۱]
وى در سال 1306ق1889/م، از دارالعلوم اجازه تدريس دريافت نمود، اما در سال 1898م، تدريس را رها كرده و به مشاغل دولتى و قضايى روى آورد[۲]
وفات
مرگ او در 22 ربیع الاول 1351ق برابر با 26 ژوئیه 1932 روی داد.
آثار
- شذا العرف في فن الصرف؛
- زهر الربيع في المعاني و البيان و البديع؛
- مورد الصفا في سيرة المصطفى؛
- قواعد التأييد في عقائد التوحيد؛
- ديوان شعر[۳]
شاگردان
- شيخ عبدالعزيز شاويش بك؛
- محمد عاطف بركات پاشا؛
- محمد خضرى بك؛
- مهدى زيكو؛
- احمد اسكندرى؛
- حسن منصور؛
- مهدى خليل؛
- حسن مأمون؛
- عبدالله عفيفى؛
- امين خولى؛
- احمد زكى صفوت؛
- حسن محمد زهران؛
- طه ابوبكر؛
- مهدى علام؛
- مصطفى السقا[۴]
وى در 22 ربيع‌الاول سال 1351ق، بدرود حيات گفت[۵]
پانويس
منابع مقاله
حملاوى، احمد، «شذ العرف في فن الصرف»، تحقيق محمد احمد قاسم، بيروت، مكتبة العصرية، 1430ق2009/م.