سبزواری، محمد
شيخ محمد فرزند حبيب‌الله سبزوارى نجفى (عزيزى) (۱۳۱۸-۱۴۰۹)، مفسر تفسير «ارشاد الاذهان الى تفسير القرآن» از مفسران معاصر قرآن مى‌باشد.
ولادت
وى به سال 1318ق در روستاى فرومد واقع در بين سبزوار و شاهرود ديده به جهان گشود. سبزوارى پس از آموختن مقدمات، در سنين جوانى به مشهد مقدس مهاجرت كرد و به تحصيل خود ادامه داد. و يكى از مقربين آیت‌الله حاج سيد حسين طباطبائى قمى از مراجع آن زمان، گرديد، وى همراه ايشان در سال 1354ق به عتبات عاليات سفر و در كربلاى معلّى اقامت نمود و از محضر آن رادمرد به مدت چند سال استفاده نمود، پس از ارتحال آیت‌الله قمى به نجف اشرف رفت و از محضر آیت‌الله ميرزا عبدالهادى شيرازى و آیت‌الله سيد ابوالقاسم خويى «ره» بهره‌مند گرديد، و با عده‌اى از فضلا به تدريس و مباحثه پرداخت. وى در سال 1380ق به ايران مراجعت و در قم سكونت اختيار كرد، مسجد «باب الجنة» كه در انتهاى خيابان (چهارمردان) انقلاب واقع است به همت ايشان احداث گرديد و در همان مكان به اقامت جماعت و ارشاد مردم همت گماشت.
تأليفات قرآنى
آثار قلمى وى منحصر به دو تفسير بنامهاى 1-الجديد فى تفسير القرآن در هفت جلد، 2-ارشاد الاذهان الى تفسير القرآن (تفسير مورد بحث) مى‌باشد.
انگيزۀ ايشان از پرداختن به قرآن عشق و تعهدى بود كه نسبت به قرآن حس مى‌نمود، در تدوين الجديد كه شروع آن در نجف و تكميل آن در قم بوده است و همچنين مختصر آن «الارشاد» از مشورتهاى مفسر گرانقدر مرحوم علامه طباطبايى صاحب تفسير وزين الميزان، بهره برده است.
وفات
وى در روز چهارشنبه 22 ذى‌الحجه 1409ق به سن 91 سالگى در اثر كهولت سن در قم درگذشت و در حرم حضرت معصومه «س» مدفون گشت.