عارف، سید محمدصادق
سید محمدصادق عارف (متولد 1299ش)، فرزند سید عبدالصمد، از فرهنگیان باسابقه و دارای لیسانس علوم معقول و منقول و مترجم کتب مختلفی از جمله «المهجة البيضاء».
تولد
سید محمدصادق در سال 1299ش، در دزفول متولد شد.
تحصیل و اشتغال
پس از تحصیلات مقدماتی و فراگرفتن اندکی صرف و نحو عربی، در زی طلبگی که معمول خانوادگی بوده، به اهواز منتقل و متعاقباً به خدمت اداره معارف و اوقاف خوزستان درآمده و تا سال 1319، در اداره مذکور به کار اشتغال داشته و در این تاریخ به خدمت سربازی رفته و پس از فراغ از آن در سال 1321، در تهران به خدمت وزارت فرهنگ بازگشت. ازآن‌پس تا سال 1327، در وزارتخانه مذکور به خدمت ادامه داد. در این مدت، به اخذ مدال علمی درجه دوم موفق شد.
در سال 1325، که در تهران اقامت داشت، ضمن اشتغال به کار، در کنکور دانشکده معقول و منقول، شرکت و با احراز رتبه دوم، به تحصیل در رشته معقول پرداخت. سپس به مشهد منتقل شد و ضمن کار اداری، در حوزه علمیه مشهد به تحصیل پرداخت. از اساتید ایشان در این هنگام، ادیب نیشابوری (از مدرسان معروف ادبیات عرب) و مرحوم آیت‌الله میلانی (درس خارج فقه) بودند. در دوران بازنشستگی، در سال 1358، از سوی بنیاد مستضعفان مشهد، به کار دعوت شد و تا سال 1363، عضو هیئت‌امنای آن بود[۱].
آثار
فهرست کتاب‌هایی که آقای عارف، آنها را ترجمه کرده و در بنیاد پژوهش‌های اسلامی چاپ و منتشر شده است، به شرح ذیل می‌باشد:
- تحلیلی از زندگانی امام رضا(ع)؛
- شرح نهج‌البلاغه ابن میثم؛
- جنبش‌های شیعی در تاریخ اسلام؛
- راه روشن، ترجمه المحجة البيضاء؛
- شیعه در برابر معتزله و اشاعره؛
- تصوف و تشیع؛
- بیت‌المال، پیدایش و تحولات آن؛
- تقیه[۲].
پانویس
منابع مقاله
- صفری، علی‌اکبر، حاصل عمر: زندگی‌نامه و فعالیت‌های سید محمدکاظم مجاب، به اهتمام علی‌اکبر صفری، عبدالله امینی‌پور، محمد نوری، با همکاری دفتر فرهنگ معلولین، قم: توانمندان، 1396ش، به آدرس اینترنتی:
- خودنوشت ارسالی مؤلف به مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، در شهریورماه 1390.