نووی، محمد
محمد بن عمر نووى جاوى (1231-1316ق)، ملقب به ابوعبدالمعطى متوفاى 1316 ه مفسر، متصوف و از فقيهان بنام شافعيه در قرن سيزدهم-چهاردهم هجرى است.
| نام | نووی، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ب‍ت‍ن‍ی، ش‍ی‍خ محمد
ج‍اوی، محمد بن عمر نووی، محمد بن عمر نووی ال‍ج‍اوی، محمد بن عمر |
| نام پدر | عمر |
| متولد | 1231ق/1813م |
| محل تولد | Tanara، اندونزی |
| رحلت | 1316 ق یا 1898 م |
| اساتید | احمد زینی دحلان |
| برخی آثار | مراح لبيد لكشف معنی القرآن المجيد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02825AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، نووی (ابهام زدایی) را ببینید.
پدرش عمر در یکی از مؤسسات اسلامی کار می‌کرد و مادرش زبیده زن صالحی بود و از خاندان سلطان حسن‌الدین.
هنگامی که بیش از پنج سال نداشت، بسیاری از علوم دینی قرآن، احادیث نبوی، اخلاق، نحو، صرف را نزد پدرش فرا گرفت، وى در نهايت به مكه مهاجرت كرده و در همانجا وفات يافت.
آثار
- تفسير مراح لبيد
- مراقى العبودية شرح بداية الهداية غزالى
- وقائع الطغيان على منظومة شعب الايمان
- قطر الغيث فى شرح مسائل ابى الليث
- عقود اللّجين فى بيان حقوق الزوجين
- نهاية الزين شرح قرة العين در فقه
- شرح فتح الرحمن در تجويد قرآن
- نور الظلام در شرح قصيدۀ «عقيدة العوام» احمد مرزوقى
- مرقاة صعود التصديق در تصوف، شرحى بر «سلم التوفيق» ابن طاهر
- كاشفة السجا فى شرح سفينة النجا در اصول دين و فقه.