جمشیدنژاد، غلامرضا
غلامرضا جمشيدنژاد اول (متولد 1324-کاشمر)، استاد دانشگاه، مؤلف، پژوهشگر، متخصص در حوزه تاریخ تمدن و فرهنگ اسلامی
| نام | جمشید نژاد، غلامرضا |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1324ش |
| محل تولد | کاشمر استان خراسان رضوی |
| رحلت | |
| اساتید | آیت‌الله سید محسن حکیم |
| برخی آثار | التعریف بطبقات الأمم |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08637AUTHORCODE |
تولد
در 17 مرداد سال 1324ش، در شهرستان كاشمر از استان خراسان رضوى متولد شد.
تحصیلات
اين محقق برجسته، پس از طى دوره ابتدايى و مقدماتى، تحصيلات دينى را در سال 1340 ش در حوزه علميه كاشمر و مشهد مقدس دنبال كرد. ادبيات فارسى، زبان و ادبيات عربى، فقه، اصول، منطق و فلسفه را در آنجا فراگرفت.
اساتید
در آنجا از محضر افرادی مانند شیخ محمدتقی ادیب نیشابوری، ادبیات فارسی و زبان و ادبیات عرب آموخت. همزمان فقه و اصول و منطق را در محضر آیت‌الله میزا جواد تهرانی و کلام و فلسفه را از محضر آیت‌الله شیخ مجتبی قزوینی صاحب کتاب تفسیری 10 جلدی «بیان الفرقان» فراگرفت. درس خارج فقه را از محضر آیت‌الله حسن میلانی بهره برد و اجازه تصدی امور حسبیه را از آیت‌الله فقیه سبزواری کسب کرد.
جمشیدنژاد در سال 1342 به تهران عزیمت کرد و در مدرسه شهید مطهری کنونی از محضر استادانی مانند آیت‌الله سید محمدکاظم عصار لواسانی، شیخ حسینعلی راشد، آقا سید رضی شیرازی، آیت‌الله لواسانی و آیت‌الله مازندرانی بهره برد. در همین مقطع اجازه روایت و حدیث را از آیت‌الله شیخ عبدالحسین ابن‌الدین کسب کرد. وی در ادامه سال 1347 به نجف اشرف رفت و در محضر آیت‌الله سید محسن حکیم مباحث مرتبط با خارج فقه را آموخت.[۱]
و از محضر آيت‌الله محمد صالح حائرى سمنانى به اخذ اجازه حديث نايل آمد و سپس در دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران، گرايش فرهنگ عربى و علوم قرآنى در دوره ليسانس و فوق ليسانس و گرايش تاريخ و تمدن ملل اسلامى را در دوره دكترا ادامه داد و به اخذ درجه علمى دكترا نايل شد.
فعالیت‌های فرهنگى، علمى و تحقيقاتى ايشان در سه زمينه گوناگون، اما وابسته به هم: تدريس، پژوهش و تألیف، از حدود سى سال پيش شروع شده و در هر سه زمينه تا كنون پيوسته با موفقيت استمرار يافته است.
ايشان از تدريس در حوزه علمى مشهد مقدس و دبيرى ادبيات فارسى در وزارت آموزش و پرورش گرفته تا استادى و مدرسى در دانشگاه‌هاى آزاد اسلامى، دانشگاه تهران، دانشگاه الزهراء(ع)، دانشگاه علامه طباطبائى، مركز آموزش مديريت دولتى و... را در پرونده كارى خود داشته و به علت ارائه روش‌هاى ابتكارى و نو در امر تعليم و تربيت، در سال تحصيلى 1376 به احراز مقام والاى «معلم نمونه» مفتخر گشته است.
آثار
- آفتاب در آيينه؛
- تصحيح التعريف بطبقات الامم؛
- زندگى‌نامه شيخ الرئيس ابوعلى سينا؛
- ستاره‌اى بر ساحل؛
- نظام‌هاى اقتصادى صدر اسلام؛
- ابن قتيبه دينورى و بررسى ارزش تاريخى كتاب عيون الاخبار او؛
- اندلس، گذرگاه فرهنگ و تمدن اسلامى به اروپا؛
- تاريخ نظام‌هاى ديپلماسى دولت‌هاى اسلامى از صدر اسلام تا فتح قسطنطنيه؛
- درس تاريخ اديان؛
- ديباچه‌اى بر اعجاز قرآن؛
- الدعوة و التبليغ فى الاسلام؛
- تصحيح «زهر الكمام فى قصة يوسف(ع)»؛
- الشيخ الصدوق، رئيس محدثى الشيعه فى القرن الرابع الهجرى.
پانویس
منابع مقاله
خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)