ابن رازی، جعفر بن احمد
ابن رازى، ابومحمد جعفر بن احمد بن على قمى، کنیه او ابومحمد، محدث و فقيه امامى در سده 4ق بوده است.
| نام | ابن رازی، جعفر بن احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن رازی، ابومحمد جعفر
ق‍م‍ی، جعفر بن محمد ق‍م‍ی، ابومحمد جعفر ق‍م‍ی رازی، جعفر بن محمد ق‍م‍ی ای‍لاف‍ی، جعفر بن احمد |
| نام پدر | احمد بن علی |
| متولد | قرن چهارم |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10931AUTHORCODE |
شیوخ و اساتید
شيخ طوسى، نام پدر وى را على بن احمد آورده است. از جزئيات زندگى او آگاهى چندانى در دست نيست، همین مقدار مى‌دانيم كه وى ساكن رى بوده است. ابن رازى در آثار خود اسامى جمعى از شيوخ خود را در سلسله اسناد آورده كه از آن جمله مى‌توان از سهل بن احمد ديباجى، محمد بن همام اسكافى، حسن بن حمزه علوى، صاحب بن عبّاد وزير آل بویه، شيخ صدوق و ابوعبدالله محمد بن احمد صفوانى ياد كرد.
وى از ابوالمفضل شيبانى نيز به اجازه روايت كرده است. ابن رازى در بعضى از نسخ رجال طوسى توثيق شده و نيز ابن طاووس در «الدروع الواقية» او را مدح كرده است. از شاگردان وى تنها محمد بن على بن احمد بن جعفر دقّاق را مى‌شناسیم كه تفسير منسوب به امام حسن عسكرى(ع) را از او روايت كرده است.
آثار
1. الأعمال المانعة من دخول الجنة (المانعات)؛
2. جامع الأحاديث؛
3. العروس؛
4. الغايات؛
5. المسلسلات؛
6. نوادر الأثر في علي(ع) خير البشر؛
7. الإمام و المأموم (منسوب به وى)؛
8. دفن المیت (منسوب به وى)؛
9. المنبي عن زهد النبي(ص) (منسوب به وى)[۱].
پانویس
- ↑ بخش علوم قرآنى و حديث، ج3، ص530
منابع مقاله
بخش علوم قرآنی و حدیث، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.