ابن سوده، محمدمهدی بن محمدطالب
ابوعيسى مهدى بن طالب (1220- 1294ق)، عالم، قاضی، مالکی مراکش، یکى از افراد شاخص خاندان ابن سوده است.
تولد
او در سال 1220ق، متولد شد (ابن سوده، عنوان افراد خاندانى از عالمان و قاضيان مالكى در مراكش، از اوايل سده 11 هجرى تا زمان كنونى است).
اساتید
وى نزد مشايخى چون يازمى، بدرالدين حمومى و عبدالقادر كوهن به تحصيل پرداخت، سپس قاضى مكناسه و زرهون گرديد. در 1269ق، به قصد حج راهى مشرق شد.
شاگردان
عبدالكبير كتانى و ابوعبدالله محمد مدنى و جعفر كتانى از جمله شاگردان و راویان وى هستند.
وفات
در سال 1294ق، از دنيا رفت.
آثار
از آثار او حاشيه‌اى بر «شرح السلم في المنطق» است كه به گفته زركلى در دو جزء به چاپ رسيده است. وى همچنين رساله‌اى در تنظيم لشكر دارد كه آن را به درخواست ملك محمد رابع نوشته و نسخه‌اى از آن در کتابخانه احمديه فاس موجود است.[۱].
پانویس
منابع مقاله