ابن مفلح، محمد بن مفلح
شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن مفلح (710 - 763ق)، سر سلسله و مهم‌ترين شخصيت خاندان ابن مفلح است.
| نام | ابن مفلح، محمد بن مفلح |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | مفلح |
| متولد | 710ق |
| محل تولد | بيت‌المقدس |
| رحلت | 736ق |
| اساتید | ذهبى
مزّى |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08829AUTHORCODE |
تولد
زركلى از منابع متقدم نقل كرده است كه وى در سال 710ق در بيت‌المقدس به دنيا آمد و همانجا رشد يافت.
اساتید
مشاهيرى چون ذهبى و مزّى از مشايخ او بوده‌اند.
مناصب
شمس‌الدين كه نيابت قاضى القضاة جمال‌الدين مرداوى را در قضا برعهده داشت با دختر او ازدواج كرد و از وى صاحب هفت فرزند شد. در منابع موجود از شمس‌الدين پنج پسر شناخته شده است. او در علوم مختلف دست داشت، اما در فقه تواناتر بود.
آثار
- الآداب الشرعية و المنح المرعية؛
- اصول الفقه؛
- رسالة في العمل بالخطوط؛
- النكت و الفوائد السنية على مشكلات المحرّر لمجدالدين ابن تيمیة.
وفات
شمس‌الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاک سپرده شد[۱].
پانویس
- ↑ مؤذن جامی، محمد هادی، ج4، ص654-655
منابع مقاله
مؤذن جامی، محمد هادی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377