استوری، چارلز آمبروز
چارلز آمبروز استورى (۱۹۶۸–۱۸۸۸م) شرق‌شناس انگليسى، استاد زبان و ادبيات عربى، ایران‌شناس و از بزرگ‌ترين کتابشناسان فرهنگ و زبان و ادبيات فارسی است.
ولادت
وى در سال 1888م، در شهر بلك هيل ناحيه دارهام، در شمال انگلستان، متولد شد.
تحصیلات
تحصيلات دانشگاهى خود را در حوزه زبان‌هاى شرقى، يونانى و لاتينى در كمبريج به پایان رساند و سپس در همان دانشگاه، به تدريس پرداخت.
وى شاگرد رينولد الين نیکلسون، استاد زبان عربى دانشگاه كمبريج بود و در سال 1933م به جانشينى وى برگزيده شد. او در 1914م به استادى زبان عربى در كالج اسلامى انگلو- اُرينتال (دانشگاه عليگره كنونى) هند برگزيده شد و در 1919م، به‌عنوان كمك‌کتابدار ديوان هند لندن، انتخاب گرديد و چند سال بعد، به مقام کتابدارى آن اداره ارتقاء يافت.
وى عضو انجمن سلطنتى آسيايى بود و انبوه يادداشت‌ها و کتابخانه نفيس خود را به این انجمن واگذار كرد.
وفات
استورى تا واپسين روزهاى عمر، به پژوهش ادامه داد و سرانجام در سال 1967م در شهر كوچك هو، واقع در جنوب انگلستان، در ساحل درياى مانش، درگذشت.
آثار
از استورى، آثار فراوانى در تصحيح متون و کتاب‌شناسى و نيز شمارى مقاله، بر جاى مانده است كه مهم‌ترين آنها عبارتند از:
1. ادبيات فارسی.
2. يادداشت‌هایى در قاموس‌نویسى؛ به افتخار ادوارد براون.
3. فهرست نسخ خطى عربى در کتابخانه ديوان هند؛ در دو جلد.
4. فهرست‌نامه نظامى؛ مقاله‌اى به فارسی درباره فهرست نسخه‌هاى خطى و چاپى کتاب‌هاى نظامى و آثارى كه درباره او نوشته شده است.
منابع مقاله
پايگاه دايرةالمعارف کتابدارى و اطلاع‌رسانى (نسخه آزمايشى)، نویسنده مقاله: مجدالدين كيوانى (دابا)، تلخيص میترا صمیعى.