کلباسی، محمد بن محمدابراهیم
ابوالمعالی محمد بن محمدابراهیم کلباسی اصفهانی، مشهور به ابوالمعالی اصفهانی، از فحول علمای شیعه در اوايل قرن چهاردهم هجری می‌باشد.
| نام | کلباسی، محمد بن محمدابراهیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ک‍رب‍اس‍ی، ابوالمعالی محمد
کلباسی اصفهانی، ابوالمعالی محمد |
| نام پدر | حاج محمّدابراهیم کلباسی خراسانی |
| متولد | 1247ق |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1315ق |
| اساتید | سیّد محمّد شهشهانی
میر سیّد حسن مدرّس |
| برخی آثار | رسالة في حجیة الظن |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12179AUTHORCODE |
ولادت
میرزا محمّد مکنّی به ابوالمعالی کلباسی (نام ایشان مهجور افتاده، و در همه جا به کنیه شهرت یافته‌اند)، فرزند حاج محمّدابراهیم کلباسی خراسانی، عالم فاضل محقّق، مجتهد جامع، فقیه اصولی، جامع معقول و منقول، از اکابر علما و مجتهدین، محقّق مدقّق و دقیق‌الفکر، کثیرالتتبّع، در غایت زهد و تقوی. درباره زهد و ورع و احتیاط‌های شرعی ایشان بین الخواص و العوام، حکایاتی منقول است که همگی، دلالت بر مقام او می‌کند. در شب چهارشنبه ۷ شعبان ۱۲۴۷ق در اصفهان متولّد شد، مقدّمات را نزد سیّدمحمّد باقر دهکردی و درس خارج را نزد آقا میرسیّد حسن مدرّس و آقا سیّدمحمّد شهشهانی طی نمود، و به اجتهاد نائل آمد.
در تذکره‌القبور درباره او فرماید: «مجلس آن مرحوم، مصداق حدیث حوارییّن و عیسی (علیه‌السّلام) بود که عرض کردند: مَن نُجالس؟ فرمود: مَن یُذَکَرکم اللّه رؤیته و یزیدکم فی العلم منطقه، و یرغّبکم فی الآخره عمله».
فرزندان
میرزا ابوالمعالی دختر آقامیرزا زین‌العابدین فرزند حاج سیّدمحمّدباقر حجّت‌الاسلام شفتی را به زوجیّت داشت، و از او، صاحب دو پسر (حاج میرزا جمال‌الدّین، و حاج میرزا کمال‌الدّین معروف به ابوالهدی) و یک دختر (که به زوجیّت حاج میرزا احمد ملاّباشی درآمد) می‌باشد.
اساتید
می‌توان اساتید وی را چنین نام برد:
• میر سیّد حسن مدرّس
• سیّد محمّد شهشهانی
شاگردان
جمعی کثیر از بزرگان علماء و مجتهدین از شاگردان ایشان هستند که معروف‌تر از همه، مرحوم آیت‌اللّه حسین بروجردی (رحمه‌اللّه‌علیه) می‌باشد. از دیگر شاگردان وی می‌توان افراد ذیل را نام برد:
• امیر محمد صادقی
• سیدابوالقاسم بن محمدباقر حسینی
• کمال‌الدین (صاحب سماء المقال)،
• فرزندش جمال الدین
وفات
ایشان در شب چهارشنبه ۲۷ ماه صفر المظفّر سال ۱۳۱۵ وفات یافت، و در تخت فولاد در تکیه‌ای مخصوص مدفون گردید. بانی ساختمان تکیه، حاج میرزا احمد ملاّباشی داماد آن مرحوم می‌باشد. در داخل و خارج بقعه، و هم چنین در اتاق‌ها عدّه زیادی از علماء و فضلاء و ادبای اصفهان مدفون می‌باشند.
آثار
مجموع کتب و رسائل تالیفی ایشان، متجاوز از هشتاد مجلّد می‌شود؛ وی حدود ۷۵ کتاب و ۳۱ رساله به رشته تحریر در آورده است.
که از آن جمله است:
۱. رساله در استخارات، مطبوع در مقدّمه قرآن در سال۱۳۱۶ق؛
۲. رساله در استشفاء به تربت حضرت سیّدالشّهداء (علیه‌السّلام)، مطبوع در سال ۱۲۵۸ق؛
۳. الاستجاریّه؛
۴. رساله در کیفیّت زیارت عاشورا؛
۵. رساله در ابن غضائری؛
۶. رساله در احوال انسان، به فارسی؛
۷. رساله در احوال آقا حسین خوانساری؛
۸. رساله در احوال شیخ بهایی؛
۹. بشارات در اصول، سه مجلّد؛
۱۰. مجموعه‌ای از اشعار عربی؛
۱۱. مجموعه‌ای در تفسیر؛
۱۲. تعارض استصحاب و اصاله الصحّه؛
۱۳. جبر و تفویض؛
۱۴. حجّت مظنّه؛
۱۵. رساله در تزکیه اهل رجال؛
۱۶. رساله در نیّت؛
۱۷. رساله در مفطر بودن قلیان؛
۱۸. سند صحیفه کامله؛
۱۹. شرح خطبه شقشقیّه، مطبوع؛
۲۰. شرح کفایه سبزواری، در فقه؛
۲۱. شرح زیارت جامعه؛
۲۲. الرسائل الرجالیة؛
۲۳. رساله در تفسیر منسوب به امام حسن عسکری (علیه‌السّلام)