خویی، سید ابوالقاسم

خویی، ابوالقاسم

نام	خویی، ابوالقاسم
نام های دیگر	آیت‌الله خویی ابوالقاسم خویی خویی غروی، ابوالقاسم
نام پدر	سید علی‌اکبر خوئی
متولد	۱۵ رجب ۱۳۱۷ق. یا 1899 م
محل تولد	خوی
رحلت	1371 هـ.ش یا 1413 هـ.ق یا 1992 م
اساتید	آيت الله شيخ فتح الله شريعت اصفهانى ، آيت الله ميرزاى نائينى ، آيت الله آقا ضياء عراقى ، آيت الله شيخ محمد حسين غروى اصفهانى ، آيت الله شيخ محمد جواد بلاغى نجفى ،آيت الله آقا ميرزا على آقا قاضى
برخی آثار	معجم رجال الحديث - البيان في تفسير القرآن - فقه الشيعة - مستند العروة الوثقى - التنقيح
کد مولف	13

ولادت

سید ابوالقاسم خویى، از مراجع تقلید شیعه، در شب پانزدهم ماه رجب سال 1317ق، در خانواده علم و دانش و تقوا در شهرستان خوى دیده به جهان گشود.

کسب علم و دانش

آیت‌الله سید ابوالقاسم خویى در دامان پاک پدر و مادرش دوران کودکى را پشت سر نهاده و پس از آموختن قرآن و خواندن و نوشتن، در 13 سالگى (سال 1330ق) همراه برادر بزرگ خویش مرحوم سید عبدالله خویى و دیگر افراد خانواده رهسپار نجف شد.

ایشان از دوران کودکى و نوجوانى به هوش و ذکاوت و حافظه و استعداد در میان همسالان خود معروف بود و در اندک زمانى گوى سبقت را از همگان ربود.

تدریس

آیت‌الله خویى در خلال تحصیل، به تدریس نیز مى‌پرداخت و هر کتابى را که مى‌آموخت، کتاب پیش از آن را تدریس مى‌کرد.

ایشان سا‌‌ل‌ها به تدریس خارج فقه و اصول و تفسیر قرآن کریم اشتغال داشت.

وی در هر روز چهار نوبت به تدریس پرداخته و اکثر اوقات خویش را به تتبع، تحقیق، تألیف، تدریس و تعلیم شاگردان سپرى ساخته و حتى از استراحت خود براى ازدیاد ساعات مطالعه مى‌کاستند.

او پس از درس، مدتى طولانى نزدیک به یک ساعت براى پاسخ به پرسش‌هاى علمى شاگردان خویش در محفل درس مى‌نشست و در مجالس خصوصى نیز صحبت علمى به میان مى‌آورد و حتى در کوچه و خیابان هم به سؤالات شاگردان و افراد دیگر پاسخ مى‌داد.

ویژگی‌هاى اخلاقى

یارى ضعیفان

از ویژگی‌هاى بارز رفتار ایشان دستگیرى از نیازمندان و کمک به درماندگان بود . هر جا احساس مى‌نمود عده‌اى به کمک و رسیدگى نیاز دارند بدون درنگ به یارى آنان مى‌شتافت؛ لذا مى‌بینیم که مؤسسات خیریه زیادى به نام ایشان در هند و پاکستان و تایلند و ایران و عراق و لبنان تأسیس شده است.

به‌خصوص در ماه‌هاى رمضان و ذى‌الحجه، توجه و اهتمام ایشان به زندگى فقرا و ایتام، بیشتر مى‌شد.

عفو و گذشت

آیت‌الله خویى با بدخواهان و حسودان و مخالفان خویش، با بزرگى و متانت رفتار می‌نمود و از سر تقصیرات و اشتباهات آنان مى‌گذشت و حتى به آنان احسان مى‌کرد.

بهره‌بردارى از وقت

ایشان هیچ لحظه‌ای را به بطالت نمی‌گذراند، بلکه تمام اوقات شبانه‌روز خود را جز اندکی که ناگزیر از استراحت بود، در راه تدریس، مطالعه، عبادت و تهجد، قرائت قرآن، جواب استفتائات، ملاقات با مردم، تألیف، نماز جماعت و زیارت مصروف می‌داشت.

ساده‌زیستى

وی در زندگى بى‌آلایش و ساده بود. از تجمل و رفاه زاید دورى مى‌کرد. خوراکش را غذایى ساده تشکیل مى‌داد و در صرف وجوهات شرعى کاملا احتیاط مى‌نمود.

از بسیارى کارهاى مشروع به‌خاطر منافات داشتن با روح زهد و تقوا دورى مى‌کرد.

تواضع و فروتنى

وی باآنکه از مدرسان بزرگ جهان تشیع بشمار مى‌رفت و شاگردان و پرورش‌یافتگان مکتبش غالبا از پیشوایان فکرى جهان تشیع محسوب مى‌شدند و حوزه درسى‌اش از پرآوازه‌ترین محافل علمى جهان اسلام بود، از مظاهر کبر و غرور دورى کرده و درِ خانه‌اش به روى همه باز بود و همه مى‌توانستند شخصا با وی ملاقات نموده و مسائل خود را با او در میان بگذارند.

تقید به زیارت

ایشان به زیارت حضرت امیرالمؤمنین(ع) بسیار علاقه داشت و هر روز پیش از شروع درس به حرم مطهر می‌رفت و پس از زیارت و عرض سلام براى تدریس به مسجد خضراء مى‌آمد.

در ایام زیارت مخصوص امام حسین(ع)، به کربلا رفته و آن حضرت را زیارت مى‌کرد و به همین منظور خانه‌اى هم در کربلا اجاره کرده بود. مدتى نیز با ماشینى که توسط برخى افراد خیر تهیه شده بود هر شب جمعه به زیارت مرقد سیدالشهداء(ع) مى‌رفت.

سفر به قم

آیت‌الله خویى در سال 1350ق، به زیارت حضرت امام رضا(ع) نایل آمده و در سال 1353ق، به حج مشرف شدند.

آآآآآآآآآآآآآآآدر اوایل ماه رجب سال 1368 هجرى قمرى، بار دیگر از نجف اشرف به قصد زیارت حضرت ثامن الحجج علیه السلام و معالجۀ کسالت قلب و سینه، راهى ایران گشته و از راه همدان عازم قم شدند. آن گاه که خبر ورودشان به قم رسید بزرگان حوزه و دانشمندان، همراه انبوه مردم تا هشت فرسنگى قم به استقبال او آمدند.

زمانیکه ایشان قصد حرکت به تهران کرد بسیارى از مردم تهران و ساکنان شهر رى تا شش فرسنگى به استقبالش آمده و مورد تجلیل عموم طبقات واقع شدند.

پس از آن به مشهد مقدس مشرف شده و بعد از مدتى به نجف اشرف مراجعت نمودند.

اساتید

آیت الله خویى پس از یادگیرى مقدمات نزد بزرگان و اساتید سطح، از جمله پدر بزرگوارش به تدریس کتب درسى فقه و اصول پرداخت و در 21 سالگى به درس خارج روى‌آورد و در فقه و اصول از خرمن دانش دانشوران نام آور حوزۀ نجف خوشه‌ها چید و فیض‌هابرگرفت. برخى از آن بزرگان عبارتند از:

آیت الله شیخ فتح الله شریعت اصفهانى (متوفاى 1339 هجرى قمرى)
آیت الله میرزاى نائینى (متوفاى 1355 هجرى قمرى)
آیت الله آقا ضیاء عراقى (متوفاى 1361 هجرى قمرى)
آیت الله شیخ محمد حسین غروى اصفهانى (متوفاى 1361 هجرى قمرى)
آیت الله میرزا على آقا شیرازى فرزند میرزاى شیرازى (متوفاى 1355 هجرى قمرى)
آیت الله شیخ محمد جواد بلاغى نجفى (متوفاى 1352 هجرى قمرى)
آیت الله سید حسین بادکوبه‌اى (متوفاى 1358 هجرى قمرى)
آیت الله آقا میرزا على آقا قاضى (متوفاى 1366 هجرى قمرى)

مشایخ روایت

آیت الله خویى در حالى که هنوز جوان بود موفق شد از بزرگان حوزۀ نجف اجازۀ نقل حدیث دریافت داشته و توسط آن، کتابهاى دانشمندان شیعه و سنى را روایت کند. یکى از این مشایخ، مرحوم میرزاى نائینى بود که بوسیلۀ ایشان از استادش مرحوم محدّث نورى کتابهایى مانند: اصول کافى، من لا یحضره الفقیه، تهذیب، استبصار، وسائل الشیعة، بحار الأنوار، وافى و... را روایت مى‌نمود.

اجازۀ دیگر ایشان، اجازۀ روایى علامۀ سترگ آیت الله سید عبد الحسین شرف الدین عاملى صاحب المراجعات، (متوفاى 1377) بود که بواسطۀ ایشان کتابها و تألیفات دانشمندان اهل سنت را روایت مى‌کند.

شاگردان

آیت الله العظمى خویى در طول حیات پربار خویش حدود 70 سال به تدریس دروس سطح و خارج، اشتغال داشته و قریب 50 سال هم برجسته‌ترین و پربارترین محفل حوزۀ نجف را دارا بود و هزاران نفر از علما و فضلاى کشورهاى مختلف اسلامى از هند و افغان و پاکستان و ایران گرفته تا عراق و حجاز و لبنان و کشورهاى حاشیۀ خلیج فارس را در دامان خویش پرورش داده و به اقصى نقاط جهان فرستاده و توده‌هاى مسلمان را به سوى سعادت و هدایت رهنمون بوده است.

در اینجا تنها به نام برخى از شاگردان معظم له اشاره مى‌نمائیم:

آیت الله سید ابو الحسن شیرازى
آیت الله ابو الفضل نجفى خوانسارى
آیت الله ابو القاسم گرجى
آیت الله احمد دشتى
آیت الله اسماعیل محقق بلخى
آیت الله باقر شریف قرشى
آیت الله سید جلال الدین فقیه ایمانى
آیت الله میرزا جواد تبریزى

تقریرات درس

شاگردان آیت الله العظمى خویى در خلال تحصیل خود، همواره به ضبط بیانات استاد در فقه و اصول پرداخته و در مجلس درس وى به نگاشتن افادات ایشان اشتغال داشته‌اند به نحوى که شمار تقریرات درس ایشان به چندین عنوان مى‌رسد.

تألیفات

آیت الله خویى از ابتداى زندگى علمى خویش در راستاى نشر معارف اهل بیت علیهم السلام و گسترش دانش اسلام، دمى نیاسود.

زمانى بر مسند تدریس نشست و به تربیت و پرورش صدها عالم و دانشمند فرزانه پرداخت و زمانى دیگر دست به قلم برد و به تصنیف و تألیف در تفسیر و کلام و فقه و اصول و رجال پرداخت.

با توجه به اشتغالات گوناگون ایشان از هنگام تدریس سطوح تا روزهاى آخر زندگانى پربار، و آن همه مسئوولیتهاى مختلف این همه آثار چشمگیر قابل توجه است.

برخى از آثار ایشان عبارتند از:

التنقیح، در فقه، 8 جلد
مستند العروة الوثقى، در 5 جلد
فقه الشیعة، در 5 جلد
منهاج الصالحین، 2 جلد شامل یک دورۀ اجمالى فقه
مصباح الفقاهة، در 3 جلد
مصباح الأصول، در 2 جلد
البیان فی تفسیر القران، که در آن مقدمات علوم قرآنى مورد بررسى قرار گرفته است.
معجم رجال الحدیث، در 23 جلد
تقریرات درسهاى علامۀ نائینى که در دو جلد با نام أجود التقریرات منتشر شده است.

آیت الله خویى و انقلاب اسلامى ایران

از آغاز حرکت خروشان مردم مسلمان ایران به رهبرى امام خمینى قدس سره در جهت نابودى رژیم طاغوت، از سال 1341 هجرى شمسى، که دولت با طرح مسألۀ انجمنهاى ایالتى و ولایتى در صدد اجراى نقشه‌هاى ضد دینى خود برآمد، مراجع عالیقدر و علماى اعلام به طور یک پارچه نبرد بى امان خویش را با دولت حاکم شروع نمودند .

یکى از این بزرگان آیت الله خویى بود که از آغاز نهضت با صدور اعلامیه‌ها، پیامها و تلگرامها نقش خود را در پیشبرد حرکت اسلامى مردم ایران ایفا کرد. اقدامات ایشان که از مهرماه 1341 شمسى شروع شده بود همه حاکى از ژرف نگرى و عمق نظر ایشان است.

خدمات اجتماعى

آن مرجع بزرگ در طول مرجعیت خود با امکاناتى که در اختیار داشت تأسیسات عظیم و بناهاى بزرگ و کتابخانه‌ها و مدارس و حوزه‌هایى را بنا نهاد که به برخى از آنها اشاره مى‌شود:

مدینة العلم آیت الله العظمى خویى، قم
مدرسه و کتابخانه‌اى در مشهد مقدس به نام ایشان
دار العلم و مجتمع امام زمان، اصفهان
المجمع الثقافی الخیری، بمبئى
مبرة الإمام الخوئی، بیروت
مدرسة دار العلم و مکتبة الإمام الخویی، نجف اشرف
مدارس دینى در بانکوک (تایلند) و داکا (بنگلادش)
مکتبة الثقافة و النشر در کشورهاى پاکستان و مالزى
مؤسسة الإمام الخویی و مدرسة الإمام الصادق و مدرسة الزهراء انگلستان (لندن)
مرکز الإمام الخویی، اندونزى (جاکارتا)
مرکز اسلامى در فرانسه
مسجد و مرکز اسلامى در شهرهاى دیترویت، لوس آنجلس و نیویورک آمریکا و...

وفات

پس از 96 سال حیات پر افتخار و بر جاى نهادن خدمات بزرگ دینى و دهها اثر جاویدان و تحمل فشارها و رنجها و مصیبتهاى فراوان در حکومت ظالمانۀ صدام و پس از یک سال دورى از جوار جد بزرگوارش امیر المؤمنین على علیه السلام و تبعید به کوفه ؛ سرانجام فروغ فروزان زندگانى آیت الله العظمى خویى در عصر روز شنبه هشتم صفر 1413 هجرى قمرى، براى همیشه خاموش شد و مسلمانان را با اندوهى جانکاه مواجه کرد.

او که در زندگى به سان جدّش حضرت موسى بن جعفر علیه السلام به طاغوت عصر خود مبتلا شده بود، پس از وفات نیز به سرنوشت جدۀ مظلومه‌اش حضرت زهرا سلام الله علیها مبتلا گشته و در نیمه‌هاى شب با حضور مأموران امنیتى بعث، پیکر پاکش غریبانه و مظلومانه و بدون تشییع، پس از نماز توسط حضرت آیت الله حاج سید على سیستانى بوسیلۀ چند تن از شاگردان و یارانش در مسجد خضرا به خاک سپرده شد.

با انتشار خبر وفات ایشان گرچه با اعلام حکومت نظامى در نجف و کوفه و آماده باش نیروهاى نظامى در بغداد و شهرهاى مرکزى و جنوبى عراق، از برپایى هر گونه مراسمى جلوگیرى به عمل آمد ؛ اما از نخستین ساعات بامداد روز نهم صفر صداى قرآن در تمام نقاط ایران طنین انداز شد و از سوى دولت جمهورى اسلامى سه روز عزاى عمومى اعلام گردید و در و دیوار شهرها و روستاها سیاه پوش شده و مردم به نوحه خوانى و عزادارى پرداختند.

در کشورهاى مختلف جهان، از هند و کشمیر و افغانستان و پاکستان و بنگلادش و کویت و سوریه و لبنان و امارات خلیج فارس گرفته تا آمریکا و کانادا و انگلیس و تایلند نیز محافل یادبود مختلفى برگزار شد.

و براستى او با این همه خدمات و آثار جاویدان نمرده و هرگز نخواهد مرد که: «العُلَماءُ باقُونَ ما بَقِی الدَّهرُ، أَعیانُهم مَفقودَةٌ، و أَمثالُهُم فی القُلُوبِ مَوجودَةٌ»

در پایان، پیام حضرت آیت الله العظمى خامنه‌اى را به مناسبت ارتحال ایشان مى‌آوریم:

«بسم الله الرحمن الرحیم

إنّٰا لِلّٰهِ وَ إنّٰا إلَیهِ راجِعُونَ

با تأسف و تأثر فراوان باخبر شدیم که عالم جلیل القدر و فقیه عظیم الشأن حضرت آیت الله العظمى آقاى حاج سید ابو القاسم خویى مرجع تقلید بزرگوار روز گذشته دار فانى را وداع گفته و به جوار رحمت حق رحلت نمودند.

این حادثه براى جهان اسلام مخصوصا حوزه‌هاى علمیه مصیبتى است آن عالم بزرگ بقیۀ سلف صالح و یکى از پرچمداران علوم اسلامى و یکى از مراجع بزرگ تقلید دوران معاصر بود.

ایشان در بسیارى از علوم اسلامى رایج در حوزه‌هاى علمیه از اساتید مسلم و کم نظیر به حساب مى‌آمد. فقیهى بزرگ و اصولى‌اى عمیق و مفسرى نوآور و رجالى‌اى صاحب مکتب و متکلمى زبردست بود. آثار علمى ارزشمند این مرد بزرگ به دهها جلد کتاب در فقه و اصول و تفسیر و رجال منحصر نمى‌شود. هزاران شاگرد تربیت یافته در حوزۀ دروس غنى و سرشار او هم اکنون در همۀ بلاد اسلامى منتشرند. این بزرگوار یکى از نخستین کسانى بود که پس از شروع نهضت اسلامى به رهبرى امام خمینى (رض) حوزۀ علمیۀ نجف را به اهمیت حوادث ایران متوجه ساخت و سعى و کوششى ارجمند در همراهى با حرکت عظیم روحانیت و مردم در ایران مبذول کرد.

در نهضت خونین مردم عراق در رمضان سال 1412 هجرى قمرى، قطب اصلى نهضت و مرکز صدور حکم قیام اسلامى بود و به همین جهت پس از سرکوب شدن این نهضت به وسیلۀ رژیم خونخوار بعثى، این کهن مرد دانشمند مورد آزار و شکنجه و اهانت مأموران سنگدل بعثى قرار گرفت و در معرض خطر جدى واقع شد و پس از آنکه به فضل الهى از خطر نجات یافت تا مدتها در شرایط سخت زیر نظر مأموران بعثى قرار داشت. عمر طولانى و پر برکت این مرد بزرگ که نزدیک به یک قرن امتداد یافت سرشار از آزمایشهاى الهى و نمایشگر سعى و تلاش یک انسان مؤمن و پرهیزگار است. اینجانب مصیبت درگذشت این مرجع بزرگوار تقلید را به حضرت بقیة الله الأعظم ارواحنا فداه و جهان تشیع، مخصوصا به حوزه‌هاى علمیه و علما و فقهاى بزرگ و نیز به خانوادۀ محترم و فرزندان ایشان و همۀ دوستداران و مقلّدین ایشان تسلیت مى‌گویم و رحمت و فضل و مغفرت الهى را براى ایشان مسئلت مى‌نمایم.

یکشنبه 9 صفر 1413

«سید على خامنه‌اى»