تاریخ مشروطه ایران
تاريخ مشروطه ایران كتابى است نوشته احمد كسروى به سال خورشيدى. اين نوشته برجسته‌ترين سند نوشته شده درباره رويداد مشروطه و چند و چون آن مى‌باشد.
| تاریخ مشروطه ایران | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کسروی، احمد (نویسنده) |
| ناشر | امير کبير |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1383 ش |
| چاپ | 21 |
| شابک | 964-00-0081-7 |
| موضوع | ایران - تاریخ - انقلاب مشروطه، 1324 - 1327ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | DSR 1407 /ک5ت2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انگيزه تألیف
يكى از انگيزه‌هاى نگارش كتاب مذكور را از زبان خود نویسنده بشنويم:
«سى سال گذشت و يكى از آنان كه در جنبش پا در ميان داشته بود و يا خود مى‌توانست آگاهى‌هایى گرد آورد به نوشتن آن برنخاست، و من ديدم داستان‌ها از ميان مى‌رود و در آينده كسى گرد آوردن آنها نخواهد توانست. يك جنبشى كه در زمان ما رخ داده، اگر ما داستان آن را ننویسیم ديگران چگونه خواهند نوشت؟!...»
بررسى رازهاى ناكامى جنبش شناساندن قهرمانان راستين و پيش‌گيرى از واژگونه نمايى تاريخ پيش‌گيرى از چسباندن اين جنبش به بيگانگان ياد آورى كوشش كسانى كه در آينده كنار گذارده شدند.
پيش‌گيرى از نوشته شدن تاريخ ميهن به دست بيگانه و سرانجام درد فراموشى ایرانيان
ساختار
شامل مقدمه‌اى از ناشر و در ادامه، متن كتاب در سه بخش تنظيم شده است.
گزارش محتوا
كسروى در 1302ش كه هجده سال از وقايع مشروطه مى‌گذشت بر آن شد تا رخدادهاى آذربايجان را از بدو جنبش مشروطه به رشته تحرير درآورد. يادداشت‌هایى نيز تهيه كرد كه ابتدا در سوريه در ماهنامه‌العرفان تحت عنوان "آذربايجان في ثمانيه عشر عاما" به چاپ رسيد و از 1313ش به صورت سلسله مقالاتى در مجله پيمان منتشر شد. از آنجا كه رخدادهاى آذربايجان از ساير مناطق قابل تفكيك نبود حوادث و وقايع ديگر كانون‌هاى جنبش مشروطه خواهى چون تهران و گيلان نيز افزوده شد و بدين ترتيب تاريخ مشروطه ایران در سه بخش به چاپ رسيد. وقايع پس از انقلاب مشروطه تا پايان قيام شيخ محمد خيابانى نيز در چهار بخش با عنوان تاريخ هيجده ساله آذربايجان منتشر شد.
كسروى مدعى است كه در اين كتاب قصد تاريخ نگارى ندارد و قصد خويش را از نگاشتن تاريخ مشروطه ضبط وقايع و حوادث مشروطه براى آيندگان، ارج‌گذارى مبارزان گمنام مشروطه و ياد آورى ايام تلخ گذشته ذكر مى‌كند. وى در نگارش تاريخ مشروطه ایران از "تاريخ بيدارى ایرانيان" و كتاب "آبى" بهره جسته است. نویسنده تاريخ مشروطه ایران كه در زمان انقلاب مشروطه شانزده سال داشته از نزدیک شاهد وقايع و حوادث تبريز، دومين كانون انقلاب مشروطه، بوده است. وى با سران مشروطه آذربايجان آشنايى داشته و كوشيده است تا ديده‌ها و شنيده‌هاى خود را به رشته تحرير درآورد و كمتر به حدس و گمان تكيه كند.
از امتيازات كتاب حاضر عكس‌هاى فراوان آن است كه با توجه به امكانات آن روزگار از كارهاى ارزنده و كم نظير به شمار مى‌رود. با اين همه اين كتاب از كاستى‌ها و سستى‌ها خالى نيست گاه گرايش‌هاى جانبدارانه كسروى در ذكر وقايع انقلاب و نقش افراد در آن به چشم مى‌خورد. او بيشتر به نقش مردم گمنام كوچه و بازار و مجاهدان پرداخته و از كسانى كه در تصميم گيرى‌هاى عمده مشاركت داشتند، نام نبرده يا چندان به خوشى از آنان ياد نكرده است. دقت‌ها و ريزبينى‌هاى كسروى را بيشتر در بخش تبريز و آذربايجان مى‌توان ديد ولى در شرح وقايع انقلاب در تهران و ديگر شهرها اطلاعات وى چندان دقيق و موشكافانه به نظر نمى‌رسد او در اين موارد بيشتر از كتاب تاريخ بيدارى ایرانيان بهره برده است و علت اين امر به گفته خود كسروى نداشتن اطلاعات كافى از اوضاع و چگونگى انقلاب در آن بلاد است. كسروى در ذكر وقايع تبريز و حوادث مشروطيت در آن شهر شيفتگى فراوان نشان مى‌دهد و در موارد متعدد به ستايش انجمن تبريز و رشادت‌ها و فداكارى‌هاى مجاهدان آن شهر، چه آذربايجانى و چه قفقازى مى‌پردازد. هم‌چنين كسروى در اين كتاب براى پرهيز از به كار بردن كلمات عربى از واژه‌هاى برساخته كه غالباً در هيچ فرهنگ و لغت‌نامه‌اى نيامده استفاده بسيار كرده است. در نتيجه اين اصرار كسروى به ساخت لغات تازه، نثر كتاب صورتى ساختگى پيدا كرده است كه كمتر كسى را خوش مى‌آيد. بسيارى از مورخان و رجال دوره مشروطيت كتاب كسروى را مثبت ارزيابى نكرده‌اند. سيد حسن تقى‌زاده كتاب را از حيث ثبت تاريخ روز و ماه و سال وقايع سودمند مى‌داند ولى معتقد است كه بسيارى از مندرجات آن خلاف حقيقت و پر از اشتباه است و حتى مطالب مرتبط با خودش را بى‌اساس برمى‌شمرد. مهدى ملك‌زاده مؤلف تاريخ انقلاب مشروطيت ایران نيز بر اين اعتقاد است كه كسروى در ذكر بسيارى از حوادث و موقعيت اشخاص در انقلاب خطا كرده و ظلم بزرگى در حق خادمان مشروطيت روا داشته است.
كسروى در تاريخ هيجده ساله آذربايجان با محور قراردادن وقايع اين منطقه، سير تاريخى هجده ساله مشروطه را دنبال كرده است و با همان شيوه نگارش، علاوه بر روايت مستندات تاريخى پس از فتح تهران، در جاى جاى كتاب خود به داورى رجال مشروطيت نيز پرداخته و نظريات خود را به صراحت ابراز داشته است. وى با استعانت از مشاهدات خود و بقيه عوامل و رهبران نهضت، از يادداشت‌هاى دست اول خصوصى، گزارش‌ها، اعلاميه‌ها و تلگراف‌هاى رسمى داخلى و خارجى و روزنامه‌ها و كتاب‌ها در مطالب خود بهره برده است كه البته بيشتر در پاورقى‌ها به آنها اشاره كرده است.
وضعيت كتاب
تاريخ مشروطه ایران نخستين بار در 1319ش در تهران منتشر شد و پس از آن مكرر به چاپ رسيده است. با اينكه كسروى در ابتداى كتاب "تاريخ مشروطه" وعده مى‌دهد كه اسامى پديد آورندگان و چگونگى چاپ كتاب را در آخرين بخش خواهد آورد هيچ فهرستى در پايان كتاب ديده نمى‌شود.
يك فهرست از نام‌ها، در پايان كتاب ذكر شده است.
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب
زندگانى من، احمد كسروى، چاپ باهماد آزادگان و شركت سهامى چاپاک احمد كسروى، انكيزيسيون در ایران، ماهنامه‌هاى باهماد آزادگان