معلم، حسین
حسين معلم، دهم مهرماه 1324ش در خانواده متديّن، عالم‌پرور و ادب‌دوست معلّم، ديده به جهان گشود. پدر و مادر، او را از حبّ خامس آل عبا(ع)، حسين ناميدند. در 5 سالگى پاى به دبستان نهاد و در حلقه دانش‌آموزان مدرسه منوچهرى دامغانى جاى گرفت. پس از گذران دوران دبستان، به مقطع دبيرستان وارد شد و طىّ اين زمان، سرآمد دانش‌آموزان فرهيخته دبيرستان فردوسى دامغان بود. وى از كودكى در نزد پدر فاضل خويش، ادب آموخت و در پيشگاه مادر شجاعش، درس زندگى فراگرفت و اين كمالات را همه حال، توشه راه علم آموزى‌اش نمود. سال 1342ش پس از اتمام دوره دبيرستان، عازم خدمت سربازى شد و 24 ماه در كسوت معلّمى به آموختن دانش‌آموزان روستایى پرداخت. سال 1344 با مدرک ديپلم به استخدام اداره فرهنگ دامغان درآمد و به امر تدريس در روستاهاى زرگرآباد و غنى‌آباد دامغان اهتمام داشت. در عصرى ديگر، به دامغان مراجعت كرد و تحت عنوان دبير دبيرستان‌هاى فردوسى و كوروش و مدرس دانشسراى مقدماتى، به ارائه خدمات ارزنده آموزشى و تربيتى پرداخت. سال 1354 در رشته حقوق دانشكده علوم سياسى و حقوق دانشگاه تهران پذيرفته شد و پس از كسب محضر اساتيد مسلّم و ارجمندى همچون دكتر كاتوزيان، دكتر امامى و... به دريافت دانشنامه كارشناسى حقوق از برترين دانشكده حقوق ايران مفتخر گشت.
| نام | معلم، حسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04855AUTHORCODE |
سال 1356 به همراه جمعى از معلمان انقلابى و متعهد دامغان، انجمن اسلامى معلمان اين شهر را بنيان نهاد و در كنار دوست و يار صميمى‌اش، شهيد حاج سيد حسن شاهچراغى، جنايات رژيم پهلوى و وابستگى‌هاى سردمداران آن را در مجامع و جلسات گوناگون افشاء مى‌كرد. پس از پيروزى انقلاب، براى مدت كوتاهى از سوى استاندار وقت سمنان به سمت شهردار دامغان منصوب شد و با سامان دادن به اوضاع و احوال شهردارى، شغل اصلى خود يعنى معلّمى را تداوم داد. پذيرش مسئوليت اداره آموزش و پرورش شهرستان شاهرود در سال‌هاى آغازين طلوع فجر انقلاب و مصادف با تحركات عوامل ضدّ انقلاب و... آزمون ديگرى براى احراز شايستگى و توانمندى وى بود. او در اين هنگام، با حكمت و تدبيرى برآمده از آموزه‌هاى اسلامى، بر طوفان حوادث فائق آمد و يك سال و نيم از زمانه تثبيت نظام جمهورى اسلامى را به عهدشناسى و مسئوليت‌مدارى در مديريت آموزش و پرورش شاهرود گذارنيد.
ضرورت تدوين مجدد كتب درسى، مسئولان وقت وزارت آموزش و پرورش را به بهره‌مندى از مراتب دانش و بينش او تشويق كرد تا آن‌جا كه كارشناسى آموزش و پرورش در نظام‌هاى جهانى بر عهده وى قرار گرفت و به تألیف كتب ادبيات دوران دبيرستان همراه با برادر انديشمندش «استاد على معلم» و دوست فرزانه‌اش «استاد محمود معارف»22 همت گماشت و در اثناى نگارش اين آثار ارزشمند ادبى، ضمن ديدار با حضرت آيت‌الله خامنه‌اى، «رئيس جمهور وقت»، از راهنمايى‌هاى معظمً له در مسير تدوين كتب بهره گرفت.
از فعالیت‌های ديگر وى مى‌توان به تاسيس مجموعه فرهنگى معلم و دبيرستان غيرانتفاعى دخترانه ميعاد، همكارى در تدوين برنامه‌ها با معاونت ايدئولوژى دانشگاه امام حسين(ع)، مدير مسئول يكى از قديمى‌ترين نشريات كودكان و نوجوانان، در دوران پس از انقلاب با نام «جوانه»، توليت مدرسه علميه موسويه دامغان و... اشاره نمود.
وى پس از اتمام اين ماموريت كارى، به دامغان بازگشت و در كنار اشتغال به معلّمى و كشاورزى، در تاسيس و توسعه دفتر نشر فرهنگ اسلامى و كتابخانه بزرگ قمر بنى هاشم حسینیه حضرت ابوالفضل(ع) دامغان، دوشادوش شهيد شاهچراغى و ساير بزرگان اين شهر تاريخى، ماندگارترين صفحات از كتاب عمر پربار خويش را رقم زد و اين تلاش عالمانه از گذشته تاكنون همچون آفتاب تابنده‌اى روشنى بخش راه دانش‌پژوهان و فرزانگان ديار كويرى دامغان مى‌باشد و اين دفتر و كتابخانه كم‌نظير آن كه از نخستين رويش‌هاى انقلاب اسلامى در دامغانند، توانسته موجد تحولات چشمگير اجتماعى و موجب اثرات قابل توجه فرهنگى شود.
آثار
از ايشان تا به امروز، تعداد 12 اثر به نام‌هاى درس ادبيات فارسى، 1360-1363- نقد نيازى، 1370- راز ربّانى، 1372- آتش عشق- آتش و عطش- تصحيح كتاب اعلام دامغان با همكارى دكتر حسن ذوالفقارى منتشر گرديده و كار ترجمه كتاب شريف مفاتيح الجنان به فارسى سليس و روان توسط اين شخصيت عاليقدر، پايان يافته و در آينده‌اى نزديك به زيور نشر آراسته خواهد شد.
منابع مقاله
برگرفته از سايت چهره‌هاى ماندگار