سودی، محمد
محمد سودی بوسنوی (؟- حدود 1006ق) از ادیبان بوسنیایی مربوط به قرن دهم و یازدهم هجری است که به سه زبان فارسی، ترکی و عربی، مسلط بوده و شروح ارزشمندی، بر دیوان حافظ (متوفی 792ق)، بوستان و گلستان سعدی (متوفی 690ق)، نوشته است.
زندگینامه
درباره وی که مردی بسیار دانشمند و شاعری توانا و مؤلفی پرکار بوده و در سه زبان ترکی، عربی و پارسی، دست داشته، چندان آگاهی دقیقی نداریم. همینقدر پیداست که از مردم سرزمین بسنه یا بوسنه یا بوسنی در بالکان بوده است که مدتها از متصرفات امپراتوری اتریش و دولت عثمانی بوده و هنگام استقلال صربستان در سال 1878م و رهایی از استیلای ترکان عثمانی، جزو آن کشور شده است.
آثار
سودی بیشتر در استانبول میزیسته و آموزگار فرزندان اعیان دربار عثمانی بوده و مؤلفات خود را در استانبول، فراهم کرده است. آنچه از او مانده، شرح مثنوی مولانا جلالالدین و شرح گلستان و شرح بوستان سعدی و دو شرح دیوان حافظ را باید برشمرد. وی همچنین شافیه و کافیه ابنحاجب را که دو منظومه معروف در قواعد زبان تازی است، به ترکی ترجمه کرده است.
وی نخست شرح مختصری بر دیوان حافظ نوشته و سپس شرح مفصل آن را فراهم کرده است. تردیدی نیست که شرح سودی، مهمترین کتابی است که درباره اشعار حافظ، تاکنون تألیف شده است. این کتاب، یکی از مهمترین کتابها برای معرفی یکی از فصلهای برجسته ادب ایران، به شمار میرود[۱].
پانویس
- ↑ نفیسی، سعید، صفحه ب- پ
منابع مقاله
نفیسی، سعید، «شرح سودی بر حافظ»، ترجمه عصمت ستار زاده، ایران، کتابفروشی دهخدا، 1357.